كوزى‌

- لقب رجالى سليمان بن سماعة، عاصم بن سليمان و غيرهما ميباشد و نسبت آن بكوز است كه نام يكى از بطون قبائل است و اينكه بعضى آن را تبديل بكرزى داده‌اند (كه حرف دويّم آن بعوض واو، حرف راى بى‌نقطه باشد) اشتباه است.

كوسج- سهل بن سابور

- از مشاهير اطبّاى اوائل عهد عباسيان بود، بجهت ريش پهن و بزرگى كه داشته با ضد آن كوسج (كه معرّب كوسه است) شهرت يافت (برعكس نهند نام زنگى كافور) و از آن رو كه در اصل از اهالى خوزستان بوده به خوزى نيز معروف و در اوائل قرن سوم هجرت درگذشت. پسرش سابور بن سهل نيز بهمان جهت به خوزى مشهور و از اجلّاى اطبّاى عصر خود محسوب، در طبّ و بسيارى از علوم ديگر از پدرش برتر و محل توجه متوكّل عباسى و خلفاى ديگر بوده و از تأليفات او است:

1- ابدال الادوية 2- اقرابادين كبير 3- الرد على حنين فى الفرق بين الغذاء و الدواء المسهل 4- قوى الاطعمة و مضارها و منافعها 5- النوم و اليقظة. در سال دويست و پنجاه و پنجم هجرت درگذشت. (ص 134 و 141 خع و 2470 و 2705 ج 4 س)

كوشكنارى- شيخ عبد اللّه‌

- يا محمد رجوع بقطب الدين شيخ عبد اللّه نمايند.

كوشيار- ابو الحسن بن لبان‌

- جيلى باشهرى، از مشاهير منجّمين قرن پنجم هجرى ميباشد كه در سال چهارصد و پنجاه و نهم هجرت بناى رصد گذاشته و زيجى برآورد كه بنام خود او منسوب و به زيج كوشيار معروف است.

كتاب المدخل فى صناعة احكام النجوم كه يك نسخه از آن برقم 2069 در خزانه بانگى فور و چهار نسخه نيز در خزانه مصريّه موجود است از تأليفات او است. سال وفاتش بدست نيامد.

(ص 158 تذكرة النوادر)

كوفى‌- كه منسوب بكوفه را گويند در اصطلاح رجالى لقب جمعى بسيار غير معدود و بالخصوص حسن بن على و ابو سمينه محمد بن على‌