نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 4 صفحه : 8
ضياء الدين حلى
- همان ضياء الدين سيد عبد اللّه مذكور ذيل است.
ضياء الدين خجندى
- الاصل، شيرازىّ المسكن، (و يا بالعكس)، هراتىّ المدفن، شاعرى است فاضل كه بوفور فضل و كمال معروف بوده و شرحى بر محصول فخر رازى نوشته است. مدتى در خدمت ملك بيغوى سلجوقى بود و مدّاحى ويرا نموده و با شمس الدين اوحدى مكاتبه و مراسله داشته و از اشعار او است:
گفتا بهاى بوس من آمد هزار جان
آن هم ز لطف او است كه چندان بها نكرد
روز ندانم چهگونه شب كند آن كس
كز تو اميد شب وصال ندارد
امروز كرم كن اى كرم را پر و بال
كز نيستيم شده است مردار حلال
فردا كه ز اخترم نكو گردد فال
گوهر ز كف تو برنگيرم بسفال
در سال ششصد و دهم يا بيست و دويم هجرت درگذشت.
(ص 325 ج 1 مع و 2981 ج 4 س)
ضياء الدين راوندى
- در ذيل بعنوان ضياء الدين فضل اللّه مذكور است.
ضياء الدين سهروردى
- عبد القادر بعنوان ابو النجيب خواهد آمد.
ضياء الدين طبرى ضياء الدين عاملى يا ضياء الدين عبد الصمد
اولى هرون بن حسن كه بعنوان طبرى خواهد آمد، دويمى و سيمى هم برادر شيخ بهائى است كه ضمن شرح حال پدرش شيخ حسين تحت عنوان عز الدين خواهد آمد.
ضياء الدين عبد القادر سهروردى
- بعنوان ابو النجيب خواهد آمد.
ضياء الدين سيد عبد اللّه
- ضمن شرح حال برادرش سيد عبد المطّلب تحت عنوان عميدى خواهد آمد.
ضياء الدين عبد الملك بن عبد اللّه
- بعنوان امام الحرمين نگارش يافته است.
ضياء الدين عبيد اللّه بن سعد بن محمد بن عثمان- قزوينى
، از اكابر علماى عامّه قرن هشتم هجرت ميباشد كه در معانى و بيان و فقه و اصول
نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 4 صفحه : 8