تحت عنوان ظهير الدين شقروه، ظهير الدين طاهر بن محمد، ظهير الدين على بن محمد، ظهير الدين كرمانى، ظهير الدين حسن بن خطير، ظهير الدين محمد بن محمود، ظهير الدين ميرزا سيد ابراهيم، على الترتيب خواهد آمد.
ظهيرا پسر ملا مراد- تفريشى
، از فضلاى اواخر قرن يازدهم هجرت ميباشد كه در نظم و نثر و معمّا، قادر و توانا بوده و از او است:
ميخانه را ز مدرسه نتوان شناختن
از بسكه رهن باده نمودم كتاب را
در نزد طريق دين منم دربدرى
در ششدر حيرانيم از بىخبرى
نقشى كه دوشش نشسته در من اينست
كز جان و دلم شيعه اثنىعشرى
اسم و سال وفات و مشخّص ديگرى بدست نيامد. (ص 170 تذكره نصرآبادى)
ظهير الدين ميرزا سيد ابراهيم-
ابن ميرزا قوام الدين حسين ابن عطاء اللّه حسينى، يا حسنى، همدانى، معروف به قاضىزاده و ظهير همدانى، از اكابر و فحول علماى اماميّه و اساتيد معقول و منقول عهد شاه تهماسب صفوى و بعضى
[1]- ظهير- عنوان مشهورى و لقب بعضى از اكابر علم و ادب و ارباب فضل و هنر ميباشد.
در اينجا، باندازه مساعدت وسائل موجوده، بشرح حال اجمالى بعضى از ايشان پرداخته و بعضى ديگر را نيز كه بانضمام قيدى ديگر معروف هستند بهمان عنوان مقيدى، مذكور خواهيم داشت و رويه مذكوره در عنوان رشيد را نيز منظور دارند. چون بعضى از ايشان باسم محل و موطن خودشان و يا بضميمه وصفى ديگر شهرت دارند اينك ترتيب آنها را نيز بجهت سهولت امر مراجعهكنندگان رعايت مينمايد. در بعضى ديگر نيز كه ظهير الدين اسم اصلى است محض بجهت رعايت ظاهر لفظ كه موهم لقب بودنش است بشرح حال اجمالى او پرداخته ميشود.
نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 4 صفحه : 73