درس او حاضر ميشدند، خودش از شاگردان ابو ثور و اسحق بن راهويه بود، عقل او را بر علمش ترجيح ميدهند. چنانچه اشاره شد اجداد او از مردم اصفهان بودند، خودش بسال دويست و يكم يا دويم يا دويست تمام از هجرت در كوفه متولد شد و در بغداد نشو و نما يافته و سكونت كرد، هم بسال دويست و هفتادم هجرت در همانجا وفات يافت و در مقبره شونيزيه مدفون گرديد. اينكه در روضات الجنّات سال وفات او را دويست و هفت نوشته و بابن خلّكانش نسبت داده و در هدية الاحباب نيز بدو اقتفا جسته سهو و اشتباه است، اينك نسخه معتمده وفيات الاعيان ابن خلّكان و مجلّد سيم و چهارم قاموس الاعلام موجود و سال وفات او را موافق مذكور نگارش داده‌اند.

(ص 193 ج 1 كا و 276 ت و 197 هب و 2112 ج 3 و 3033 ج 4 س و غيره)

ظاهرى محمد بن داود

- مذكور فوق، فقيه محدّث اديب فاضل شاعر ظريف، در فنون مذكوره وحيد عصر خود بود، با ابو العباس بن سريج مناظره و مشاعره داشت، در سن جوانى بعد از وفات پدرش بناى تدريس گذاشته و از تأليفات او است:

1- الاعذار 2- الانتصار 3- الانذار 4- الزهرة در ادبيات و غرائب و نوادر 5- الوصول الى معرفة الاصول و غير اينها. روز دوشنبه نهم رمضان دويست و نود و هفتم يا ششم هجرت در چهل و دو سالگى درگذشته و از اشعار او است:

اينكه در قاموس الاعلام مدت عمر او را برقم (24) بيست و چهار نوشته سهوى فاحش است و ظاهر آن است كه از كاتب بوده و رقم (4) را پيش از رقم (2) نوشته است.

(ص 52 ج 2 كا و 3033 ج 4 س)

ظاهريه‌

عنوان فرقه‌ايست كه در ضمن شرح حال (ظاهرى داود) اشاره شد.