طنطرانى‌

احمد بن عبد الرزاق- مكنّى به ابو نصر، ملقّب به معين الدين، از مشاهير علما و ادبا و شعراى عهد خواجه نظام الملك آتى الترجمة، استاد و مدرّس مدرسه نظاميّه بغداد، تأليفات و اشعار طريفه بسيارى بدو منسوب ميباشد كه اشهر آنها قصيده طنطرانيه ترصيعيه او است كه در غايت شهرت و در مدح نظام الملك مذكور و ذو القافيتن (داراى دو قافيه) بوده و نظير آن سروده نشده و مطلع آن اين است:

همين قصيده محل توجه اكابر افاضل بوده و شروح بسيارى بدان نوشته كه من جمله شرح محمد بهشتى اسفرايينى (متوفّى بسال 749 ه ق- ذمط) ميباشد كه در مصر و بيروت و ايران با شرح معلّقات سبع زوزنى چاپ شده است.

وفات طنطرانى در سال چهارصد و هشتاد و پنج هجرت (كه سال وفات نظام الملك مذكور است) واقع شد و پانصد و هشتاد و پنج بودن آن مثل نسبت دادن قصيده مذكور برشيد وطواط (چنانچه از بعضى صادر شده) اشتباه و ناشى از قلت تتبّع بوده و اوّلى منافى معاصر بودن با نظام الملك هم (كه مسلّم ارباب تراجم است) ميباشد.

(كف و ص 196 هب و 3018 ج 4 س و غيره)

طوبى‌

ميرزا ابراهيم- حكيم مورّخ اديب اريب شاعر، متخلّص بطوبى كه علاوه بر فضائل ديگر در علم هيئت عارف بود، بسال هزار و صد و هفتاد و چهارم هجرت در اصفهان درگذشت و در آستانه بقعه مباركه امامزاده اسمعيل كه بنابر مشهور اسمعيل بن زيد ابن امام حسن مجتبى ع و يا بقول بعضى اسمعيل ديباج ابن ابراهيم بن حسن مثنّى است مدفون شد و از اشعارش بدست نيامد.

(ص 536 ج 15 عن)

طورى‌

عبد القادر- از مشاهير فقهاى حنفيّه مصر قرن يازدهم هجرت، مفتى مذهب حنفى، مدرّس جامع ازهر، داراى قريحه شعرى و در علوم ادبيّه نيز ماهر بوده و از تأليفات او است: