موصوف، آفتاب فضائل او از مطلع شرح مطالعش طالع و انوار محكمات حكمت او از افق كتاب محاكماتش ساطع، در اصل از بلده ورامين از مضافات رى و ولادت و نشأت وى نيز در آنجا بوده و بهمين جهت به رازى اشتهار يافته كه منسوب به رى است. نسبش نيز بآل بويه كه سلاطين ديالمه است منتهى و يا موافق آنچه از اجازه شهيد ثانى كه بشيخ حسين عاملى پدر شيخ بهائى داده استظهار كرده‌اند از آل بويه قمى جدّ عالى شيخ صدوق ميباشد. بهرحال قطب الدين رازى موافق نقد الرجال و وجيزه مجلسى و بعضى ديگر از اكابر اهل فنّ از اعيان علماى فرقه اماميّه، بسيار جليل القدر و عظيم المنزلة و از اكابر تلامذه علّامه حلّى بوده است، قواعد علّامه را با خط خودش نوشته و علّامه نيز در پشت آن بسال هفتصد و سيزدهم هجرت در قصبه ورامين براى او اجازه نوشته و با عبارت شيخ فقيه عالم فاضل محقق مدقق زبدة العلماء و الافاضل قطب الملة و الدين محمد بن محمد رازى‌اش ستوده است. شهيد اوّل هم در روايت جميع مرويّات و مصنّفات معقولى و منقولى او اجازه داشته و بنا بنقل معتمد گويد كه در اواخر شعبان هفتصد و هفتاد و ششم هجرت در دمشق با وى ملاقات كرده و دريائى بى‌پايانش ديدم و مرا اجازه داد بجميع آنچه جايز است از او روايت كردن آن پس در دوازدهم ذيقعده همان سال وفات يافت، در مقبره صالحيّه دفن شد، پس بموضعى ديگر نقل دادند و بيشتر از معتبرين دمشق در نمازش حاضر شدند و بى‌شك و شبهه امامى بوده و خودش بهمين مطلب تصريح كرده و من (شهيد) از خودش شنيده‌ام و انقطاع او باهل بيت ع معلوم بود. انتهى ما نقل عن الشهيد ملخصا.

با وجود اين، مراتب تشيّع و تسنّن قطب الدين رازى محل خلاف است، در روضات الجنّات در اثبات تسنّن او اهتمام تمام بكار برده و ادلّه بسيارى كه اصلا تاب معارضه با ادلّه تشيّع وى ندارند اقامه نموده است و عجب‌تر آنكه خود صاحب روضات ضمن شرح حال تفتازانى بامامى بودن قطب تصريح مينمايد و شرح زايد در صورت لزوم موكول بكتب رجاليّه و بالخصوص مستدرك الوسائل علّامه نورى ميباشد.

مخفى نماند كه قطب رازى با يك نفر ديگر كه لقب قطب داشته در يك مدرسه مشغول تحصيل بودند و بجهت امتياز و رفع اشتباه اسمى او را كه در طبقه پائين مدرسه‌