هفتم هجرت مقتول گرديد لكن بقرينه مدت هزار سال كتاب الفى مذكور فوق او كه اوّلش از رحلت حضرت رسالت ص مطابق دهم هجرت بوده و با در نظر گرفتن اينكه كتاب احسن القصص مذكور فوق را نيز بعد از آن تأليف داده شهادت او بالقطع بعد از سال هزار و دهم هجرت ميباشد. قاضى نور اللّه شوشترى (متوفى بسال 1019 ه ق- غيظ) نيز كه معاصر او بوده و ابصر بحالش ميباشد در مجالس المؤمنين گويد كه قاضى‌زاده بعد از هزار و دهم هجرت در لاهور بشهادت رسيد و در همانجا در بقعه مير حبيب اللّه دفن شد. دبيلى منسوب بشهر دبيل نام از بلاد سند است و تتوى هم منسوب بشهرى تته نامى است از بلاد مذكوره و سند بلادى است مابين هند و كرمان و سجستان.

(لس و سطر 21 ص 99 ت و مواضع متفرقه از ذريعة)

قاضى‌زاده تتوى‌

همان قاضى‌زاده احمد بن قاضى نصر اللّه مذكور فوق است.

قاضى‌زاده خوارزمى‌

همان قاضى‌زاده احمد بن قاضى محمود مذكور فوق است.

قاضى‌زاده رومى‌

موسى ابن قاضى ملا محمود- رومى، معروف بقاضى‌زاده رومى، از اكابر علماى رياضى قرن نهم هجرت ميباشد كه نخست در بلاد خود بعضى از علوم را تحصيل كرد و در باطن عزم ديار عجم داشت لكن از خويشاوندان خود كتمان ميكرد و تنها خواهر او بدين عزمش متفطن شد و بسيارى از اسباب زينت خود را در توى كتابهايش گذاشت كه در ديار غربت كمك‌خرج او باشد تا آنكه آن عزم را جزم كرد و از اكابر خراسان و ماوراء النهر مراتب علميّه بسيارى تحصيل نمود و بمقامى عالى رسيد و كمالات او در افواه و السنه افتاد و از آنرو كه پدرش ملا محمود قاضى شهر بروسه از بلاد روم بوده به قاضى‌زاده رومى شهرت يافت چنانچه فاضل رومى نيز گويند و بالخصوص در رياضيّات صاحب يدى طولى و دستى توانا بود و استاد الغ بيگ صاحب زيج معروف (814- 853 ه ق- ضيد- ضنج) و محل توجه و