قارى جعفر بن احمد بن حسين‌

- بن احمد بن جعفر سراج، ابو محمد الكنية، قارىّ الشّهرة، بغدادىّ المولد و الوفاة و النشأة، حافظ عصر و علّامه زمان خود، شاعر ماهر و مرجع استفاده جمعى وافر بود. ابو طاهر سلفى سابق الذكر با اينكه صحبت بسيارى از اكابر را دريافته بوده با ملاقات وى افتخار داشته و از وى روايت ميكند. صاحب ترجمه مصنّفات طريفه دارد:

1- زهد السودان 2- مصارع العشاق كه چندين مرتبه در قاهره چاپ شده و خود مؤلف در جلد اوّل آن گويد:

3- نظم التنبيه 4- نظم المناسك و غيرها و از اشعار او است:

شب يكشنبه بيست و يكم ماه صفر پانصد تمام هجرت در هشتاد و سه سالگى در بغداد وفات يافت و در باب ابرز مدفون گرديد.

مخفى نماند كه سراج بر وزن عطّار لقب جدّ سيّمى صاحب ترجمه و از سرج بمعنى زين است كه شغل زين‌فروشى و يا صنعت زين‌سازى داشته و بجهت انتساب او صاحب ترجمه را ابن السراج نيز گويند. اما ابن السراج بكسر سين و تخفيف ثانى نيز لقب بعضى از اهل فضل ميباشد كه در باب كنى خواهد آمد. (ص 161 ت و 121 ج 1 كا)

قارى حمزة بن حبيب‌

- يكى از قرّاء سبعه و بعنوان زيات نگارش يافته است.

قارى حيان بن عبد اللّه‌

- در باب كنى بعنوان ابن هشام خواهد آمد.

قارى خلف بن هشام‌

- يكى از قرّاء ثمانيّه است كه در ضمن همين عنوان خواهد آمد.

قارى‌

زبان علاء در باب كنى بعنوان ابو عمرو خواهد آمد.