برهانى قاطع و مرجع استفاده فحول و مورد اهتمام تمام اكابر و اعلام بوده و از حيث شرح و تحشيه و تلخيص و غيره محل توجه بوده است و در مدح اين كتاب گفته‌اند:

ابن نابلسى در ردّ اين شعر گويد:

فيروزآبادى در همان ايّام قضاوت يمن چندين مرتبه بطائف و مكّه و مدينه رفته و بسيار آرزومند مرگ در مكّه بوده است لكن بحكم تقدير ازلى در بيستم شوال هشتصد و شانزدهم يا هفدهم هجرى قمرى در شهر زبيد از بلاد يمن وفات يافت و ولادتش در هفتصد و بيست و نهم هجرت بوده و با اين سنّ و سال هيچ‌يك از قواى وى كاسته نبوده است و در مقبره شيخ اسمعيل جبروتى مدفون گرديد.

(كف و ص 746 ت و 185 ج 6 فع و 3460 ج 5 س و 213 هب و غيره)

فيض‌بخش‌

شاه قاسم بن سيد محمد- نوربخش، سيدى است عارف زاهد و در فنون طريقت خليفه پدرش (كه بعنوان نوربخش خواهد آمد) بوده و به حليه علم و زهد و تقوى آراسته و تمامى اكابر وقت از باطن فيض‌بخش او استمداد همّت مينمودند. مشهور است كه سلطان حسين ميرزا والى خراسان از سلطان يعقوب والى عراق درخواست نمود كه شاه قاسم را روانه خراسان نمايد تا مرضى كه دارد ببركت قدوم او بهبودى يابد و محض بجهت رخصت دادن شاه قاسم قصبه سمنان را هم پيشكش سلطان يعقوب نمود و در نتيجه پس از ملاقات شاه قاسم و سلطان حسين، مرض سلطان رفع شد و شاه قاسم بيش از اندازه مورد توجه گرديد و قصبه بيابانك را هم تيول و سيورغال وى مقرّر داشتند. اين قضيه توليد حسد در دل جامى و ديگر مشايخ متصوفه نمود و درصدد تنزيل رتبه و مقام وى برآمدند و بخيال اينكه شاه قاسم در وعظ و علوم رسمى بى‌بهره است بسلطان حسين گفتند اگر مقرّر فرمائيد كه شاه قاسم روز جمعه بمنبر رفته‌