برهانى ذكر كرد و پرسيد كه آيا خواجه آن برهان را ذكر كرده است يا نه جواب منفى دادند پس چند برهانى ديگر اقامه كرد و باز در پاسخ نظير آن سؤال، در هريك از آنها جواب منفى ميشنيد.

فندرسكى مدتها سفر هندوستان كرد و رياضتها كشيد و رنجها برد و در نزد ملّوك هند مانند پادشاهان ايران بسيار محترم و معظّم بود، عاقبت باز بايران مراجعت كرد و با آن‌همه فضل و كمال و احترامات فوق العادة كه نزد سلاطين و تمامى طبقات مردم داشته از مجالست اكابر اجتناب مينموده و اغلب با دراويش و فقرا و ارباب ذوق و حال ميگذرانيد، لباس پشمينه و كم‌بها مى‌پوشيد و در تزكيه نفس خود ميكوشيد. پس از آنكه اين حال او و مجالست او با اشخاص ظاهرا فرومايه مسموع شاه عباس گرديد روزى در اثناى صحبت بدو گفت شنيده‌ام كه بعضى از طلّاب، در سلك اوباش حاضر و بمزخرفات ايشان ناظر هستند. مير، مطلب را دريافته و گفت من همه‌روزه در كنار معركه‌ها حاضر هستم و كسى از طلّاب را در آنجاها نديده‌ام پس شاه منفعل و ساكت شد.

از تأليفات فندرسكى است:

1- تاريخ الصفوية 2- تحقيق المزلة 3- رساله صناعيه در تحقيق حقيقت علوم و ذكر جميع موضوعات صنايع 4- شرح كتاب المهارة (المهابارة خل) از كتب حكماى هند كه معروف به شرح جوك است 5- مقولة الحركة و التحقيق فيها. فندرسكى گاهى، در اوقات فراغت اشعارى حكيمانه و غزليّات عاشقانه هم مى‌پرداخته كه از آن جمله است:

بهتر و معروفتر از همه اين قصيده نغز و طرفه او ميباشد كه بس مشهور و محل توجه اكابر و فحول بوده و شروحى بر آن نوشته‌اند. عده ابيات آن بشهادت مدارك موجوده در نزد