اوّل (918- 926 ه) بقضاوت بروسه و ادرنه منصوب بوده است.

(كف و 213 هب و 28 ج 3 نى)

فنارى محمد شاه بن محمد بن حمزة

- فوقا در ضمن شرح حال پدرش مذكور شد.

فنارى‌زاده‌

حسن بن محمد- بن محمد شاه فنارى بعنوان چلبى نگارش يافته است.

فنائى بابا فنائى- شيرازى‌

بهمين عنوان بابا فنائى مذكور شده است.

فنائى امير على شير

- جغتائى بعنوان نوائى خواهد آمد.

فنائى محمد بن يحيى- نيشابورى‌

از شعراى ايران بوده و در اشعار خود علاوه بر فنائى گاهى به اسرارى متخلّص و در بعض موارد به خمارى هم تخلّص مينموده و از او است:

در سال هشتصد و پنجاه و سيّم هجرت درگذشت. (صبح گلشن و 3437 ج 5 س)

فنجكردى على بن احمد بن محمد

- نيشابورى فنجكردى، اديبى است بارع كامل، ملقّب به شيخ الافاضل، مكنّى به ابو الحسن از افاضل اوائل قرن ششم هجرت كه با زمخشرى و نظائر وى معاصر و اعجوبه زمان و وحيد اقران و نظم و نثر او در غايت سلاست بود. ميدانى هم كتاب السامى فى الاسامى را بنام او تأليف داده و از اشعار او است:

كتاب تاج الاشعار او سلوة الشيعة در اشعار حضرت امير المؤمنين ع از تأليفات او است و و چنانچه ضمن شرح حال قطب الدين كيدرى اشاره خواهد شد همين كتاب يكى از منابع و مدارك كتاب انوار العقول فى اشعار وصى الرسول ص تأليف قطب الدين ميباشد و چنانچه‌