وفات يافته و قبرش در جانب غربى بغداد در شارع ميدان است و در نخبة المقال گويد:

اما محمد بن عثمان بن سعيد اسدى كوفى عمروى، پسر والاگهر صاحب ترجمه كه به ابو جعفر مكنّى و مانند والد معظّم خود به عمروى معروف است دويمين نواب خاصّه اربعه حضرت ولىّ عصر ارواحنا فداه ميباشد. چنانچه از اخبار مذكوره برميآيد جلالت و عظمت وى نيز مسلّم، امانت و وثاقت و عدالت وى هم از طرف قرين الشّرف حضرت امام حسن عسكرى ع مصدّق و موافق آنچه از تاريخ مذكور وفات والد ماجدش مكشوف ميگردد در حدود سال 257 ه ق- انور بعد از وفات پدر، تاج وكالت و نيابت خاصّه آن حضرت را بر سر گذاشت، امور سفارت منحصرا در عهده وى بود، در حدود چهل و هشت سال متصدى امور سفارت خاصّه آن ظل اللّه حقيقى شد و بدين منصب مفتخر گرديد. در اين مدت عرائض پناهندگان آن آستان ملائك پاسبان را مانند پدر حقائق نظرش عثمان، بحضور مهر ظهور آن خليفة الرحمن مى‌رسانيد و معجزات بسيارى از طرف قرين الشّرف آن حضرت بدست وى بروز يافت، توقيعات صادره از آن ناحيه مقدّسه بتوسط وى بخواص شيعه ميرسيد، تا در ماه جمادى الاولى سيصد و چهارم يا پنجم هجرت در بغداد وفات يافت.

قبر شريفش در اين ازمنه در مقبره بزرگى است قرب درب سلمان و در ميان اهل بغداد به شيخ خلانى معروف است و قبلا روز وفات خود را خبر داده بوده است. گويند براى خود قبرى تهيه و با تخته‌اش فرش نموده و آيات قرآنى و اسامى مقدسه حضرات ائمّه اطهار ع را در آن نقش كرده بود، روزى يك‌مرتبه توى آن رفته و يك جزو قرآن ميخوانده است. در رديف محمدين از نخبة المقال، در تاريخ وفات او گويد:

كه كلمه قدر- 304 ميباشد.

حشرنا اللّه معهم. (كتب رجاليه)

عمروى محمد بن عثمان‌

- ضمن شرح حال والد معظّمش عثمان بن سعيد عمروى فوق مذكور شد.