عمادى عبد الرحمن بن محمد بن عماد الدين‌

- فوقا ضمن حال پسرش ابراهيم عمادى مذكور شد.

عمادى محمد امين‌

- از مشاهير خطّاطين ايرانى ميباشد كه نوه مير عماد حسنى معروف و كتابدار شاه عباس صفوى بود و خطّ او را معادل خطّ جدّ مذكورش ميشمارند. بسال هزار و صد و بيستم هجرت در چهل و پنج سالگى در اصفهان درگذشت. (ص 3206 ج 5 س)

عمارى‌

لقب رجالى قاسم بن وليد قريشى ميباشد و شرح حالش موكول بدان علم است.

عمانى‌[1]

عمانى حسن بن على‌

- در باب كنى بعنوان ابن ابى عقيل خواهد آمد.

عمدة الدين‌

محمد بن اسعد- بعنوان حفده مذكور شده است.

عمرانى‌

على بن محمد بن على- بن احمد بن مروان، عمرانى خوارزمى، مكنّى فاضل زاهد صالح متديّن، بوظائف دينيّه عامل، از ادباى اواسط قرن ششم هجرت، از تلامذه زمخشرى، در غوامض كلمات عربيّه خبير، باسرار فنون ادب محيط، حديث را از ديگر مشايخ هم فراگرفته و از تأليفات او است:

[1]- عمانى- منسوب است به عمان (بر وزن غراب) كه نام مردى و هم شهرى است در يمن و يا ناحيه‌ايست در سمت غربى بحر يمن و در سمت شرقى هجر كه مردمانش خوارج و بچندين قريه مشتمل و حرارت آن ضرب المثل است. بر وزن (عطار) شهرى است در شام كه قصبه ناحيه بلقا بوده و بدينمعنى با تخفيف ميم نيز گفته‌اند. بعقيده بعضى عمان (بر وزن عطار) نام شهر دقيانوس مشهور است كه اصحاب كهف و رقيم از وى فرارى شده و كهف و رقيم نيز نزديكى آن شهر است. بارى لفظ عمانى در اصطلاح رجالى لقب جيفر بن جلندى و حسن بن على بن ابى عقيل و حسن بن عيسى بوده و مراد از آن در كتب فقهيه در صورت عدم قرينه حسن بن على مذكور است.