پس اقبال خواجه خود را وداع كرد و در بغداد بخدمت يكى از مشايخ رسيد و از طرف او بلقب طاوس الحرمين ملقّب شد و بامر او بحجاز رفت، شصت سال در مكّه و مدينه مجاورت گزيد، در تمامى عمر خود چيزى از كسى نخواست تا بسال سيصد و هشتاد و سوم يا چهارم هجرى قمرى درگذشت. بنابر اوّل، جمله: مقبول جهان اقبال بود- 383 و بنابر دويّمى، يكى از دو جمله: مير اقبال- 384 و طاوس حرمين- 384 مادّه تاريخ وفات او است. (ص 210 ج 2 خه)

طاوس الحرمين‌

على بن احمد بن محمد- بعنوان طرسوسى خواهد آمد.

طاوس ذكوان بن كيسان‌

- در ضمن شرح حال طاوسى ابو الفضل مذكور خواهد شد.

طاوس الفقرا

شيخ ابو نصر سراج- از اكابر مشايخ عرفاى اواخر قرن سيم هجرى طوس ميباشد كه علوم شريعت و فنون طريقت و اصول حقيقت را جامع، بالخصوص در معاملات و رياضيّات بارع و مرشد بسيارى از ارباب طريقت بود.

در مراحل عرفانى، نسبت، بسرّى سقطى و سهل تسترى داشته و صحبت ايشان و جمعى ديگر از مشايخ را دريافته بود. بالجملة مقامات عاليه‌اش در ميان اين طبقه مسلّم، كرامات بسيارى بدو منسوب، بنوشته تذكرة الاولياء يگانه مطلق و پير بر حق بوده و در حال حيات خود گفته بوده است جنازه‌اى كه از پيش قبر من بگذرد مقرون برحمت و مغفرت خواهد بود اينك عادتشان بدان جارى شده كه مردگان خودشان را از پيش قبر او ميبرند و اندكى توقف مى‌كنند پس از آن نقل بمدفن مى‌نمايند. از تأليفات او است:

1- اثبات نبوت و خلافت 2- اسرار مكتومه 3- تطبيق شريعت و طريقت 4- لمع در طريقت. وى در حدود سيصد تمام هجرت درگذشت.

(ص 17 ج 3 مه و 200 ج 4 فع)

طاوس الفقيه يا طاوس يمانى‌

همان طاوس بن كيسان است كه در ذيل ضمن طاوسى ابو الفضل مذكور است.