راست علاء الدين نشسته و خواهش نمود كه درس را قطع نكرده و بانجامش برساند، علاء الدين نيز محض امتثال امر، درس را بپايان رسانيده سلطان بى‌نهايت مسرور گرديد و با يك خلعت شاهانه‌اش مفتخر فرمود. خود سلطان بارها براى استماع درس، حاضر حوزه شده و علاء الدين در همه آنها مشمول عنايات سلطانى گرديده است تا روزى علاء الدين و خواجه‌زاده را بتأليف كتابى در محاكمه مابين ابن رشد و تهافت امام غزالى بگماشت، ايشان نيز حسب الامر سلطانى، هريكى كتابى در همين موضوع تأليف داد، علاء الدين، كتاب خود را (كه حاوى محاكمات مابين افكار حكما و تهافت‌هاى امام غزالى است) به ذخر يا ذخيره موسوم داشت و يا خود ذخيره، نام همان كتاب بوده و ذخر، كتابى است ديگر كه فقط در محاكمات مابين غزالى و ابن رشد است كه در حيدرآباد هم طبع شده است و لكن ظاهرا ذخر يا ذخيره نام يك كتاب است كه در موقع استنساخ اشتباه گرديده است.

بهرحال كتاب خواجه‌زاده را كه در اين موضوع تأليف داده بوده بكتاب علاء الدين ترجيح داد، بهمين سبب علاء الدين دلتنگ شد و بنوشته قاموس الاعلام باز، از راه ايران بماوراء النهر عودت نمود و از تمامى مشاغل و علاقه‌هاى دنيوى منصرف و با خدمتگذارى بعضى از مشايخ، قدم بدايره سير و سلوك و تصوف گذاشت تا بسال هشتصد و شصتم هجرت در سمرقند وفات يافت. بنوشته بعضى از ارباب تراجم، علاء الدين در مراجعت از روم بايران رفته و بسال هشتصد و هشتاد و پنج هجرت در خراسان يا در تبريز درگذشت.

مخفى نماند كه نام كتاب مذكور علاء الدين بنوشته قاموس الاعلام ذخر و در كشف الظّنون الذخيرة فى المحاكمة بين الحكماء و الغزالى و در معجم المطبوعات الذخيرة فى المحاكمة بين كتاب الغزالى و ابن رشد است. (كف و ص 3180 ج 4 س و 46 ج 5 فع و 1239 مط)

علاء الدين على ابن ابى الحزم‌

- در باب كنى بعنوان ابن نفيس خواهد آمد.

علاء الدين على بن ابى الفضل حسن بن ابى المجد- حلبى‌

، مكنّى به ابو الحسن، از علماى اماميّه بوده و از تأليفات او است: كتاب الاشارة يا اشارة السبق الى معرفة الحق فى اصول الدين و فروعه العبادية كه از طهارت تا آخر باب‌