اربعين (چلّه) و يا بنوشته مجالس المؤمنين در تمامى عمر خود دويست و هفتاد اربعين، بوظائف مقرّره رياضت و مجاهده قيام نمود، با شيخ عبد الرزّاق كاشانى كه از معاصرين او بوده مشاجرات بزرگى داشته و همديگر را تكفير مينموده‌اند. در اواخر زندگانى ميگفته است كه آنچه مرا در آخر عمر معلوم شد اگر در اوّل عمر معلوم ميگرديد، ترك ملازمت سلطان نميكردم، در قبا خدا را پرستيده و در دربار سلطانى، مهمّات مظلومان را تدارك مى‌نمودم و از تأليفات او است:

1- آداب الخلوة 2- بيان الاحسان لاهل العرفان 3- سربال البال فى اطوار سلوك اهل الحال 4- قواعد العقائد و غيرها و از اشعار او است:

از بعضى كلمات علاء الدولة، تشيّع او استظهار ميشود و خاجوى كرمانى سالف الترجمة كه از مريدان علاء الدولة بوده در حق وى گويد:

وفات علاء الدولة بسال هفتصد و سى و ششم هجرت در قريه صوفى‌آباد از قراء سمنان واقع شد و در مقبره شيخ عماد الدين عبد الوهاب مدفون گرديد و جمله: جاى او بادا بهشت- 736 مادّه تاريخ وفات و كلمه عابد- 77 مدت عمر وى ميباشد.

(ص 200 هب و 3168 ج 4 س و 148 لس و 178 ض و 292 طرائق الحقائق و غيره)

علاء الدين ابو بكر بن مسعود بن احمد- كاشانى حنفى‌

، ملقّب به ملك العلماء و علاء الدين (يا آنكه علاء الدين نام اصلى وى بوده و ابو بكر كنيه‌اش است) از اكابر فقهاى عامّه ميباشد كه از علاء الدين محمد بن احمد سمرقندى تفقّه نمود، اكثر مصنّفات او را از خودش خواند، كتاب تحفة الفقهاء او را شرحى خوب نوشت و آن شرح را كه سه مجلّد است بدائع الصنائع فى ترتيب الشرائع نام كرد، بعد از اتمام‌