قرائت و نحو و عروض و لغت در طراز اوّل بود، ببلاد مصر و شام و صور و مكّه و غير آنها مسافرتها كرد، عاقبت در بغداد اقامت گزيد، از ابو القاسم تنوخى و ديگر اكابر وقت استماع نمود، سلفى نيز از وى روايت ميكند، در فقه و زهد و موضوعات ديگر اشعار بسيارى گفته و از تأليفات او است:

1- زهد السودان 2- مصارع العشاق كه بارها در قاهره چاپ شده است 3- نظم التنبيه در فقه 4- نظم المناسك و در اول كتاب مصارع مزبور نوشته شده است.

ولادت جعفر بسال چهارصد و نوزده و وفاتش در يازدهم صفر پانصد تمام يا پانصد و يك يا دويم هجرى قمرى در شهر صور از بلاد مصر وقوع يافته است. (ص 153 ج 7 جم و غيره)

سراج سيد سراج الدين‌

- از شعراى شهر اورنگ‌آباد از ناحيه دكن هندوستان بود، درويشانه مى‌زيست، اشعار بسيارى بزبان اوردو و پارسى گفته است، بسراج تخلّص ميكرده و از او است.

در سال هزار و صد و هفتاد و هفتم هجرت درگذشت. (ص 2543 ج 4 س)

سراج سمرقندىّ الاصل، لاهورى المسكن‌

، در تمامى علوم متداوله زمان خود بهره‌ور بود، كتاب طبقات ناصرى را بنام ناصر الدّين محمود (644- 665 ه قمرى) تأليف داده و از اشعار او است.

اسم و زمان وفات و مشخّص ديگرى بدست نيامد. (ص 2543 ج 4 س)

سراج عبد اللّه بن على‌

- طوسى، لقبش فقيه، شهرتش سراج (بر وزن كتاب)، كنيه‌اش شيخ ابو نصر، از مشاهير عرفا ميباشد، در علوم شريعت و طريقت كامل و در رياضيّات و مجاهدات بى‌نظير بود، نسبت طريقتى او بشيخ‌