اصحاب حضرت صادق ع بوده و اخبار بسيارى از آن حضرت روايت نموده است و اكثر علماى رجال عامىّ المذهب و موثّقش دانسته و روايت او را تلقى بقبول مينمايند بلكه ميرداماد، راشحه تاسعه از كتاب رواشح سماويّه خود را فقط براى بيان همين موضوع منعقد نموده است كه ضعف روايات سكونى چنانچه بين الطلبة مشهور است بى‌اصل بوده و اجماع اصحاب، بر توثيق و قبول روايات او منعقد ميباشد. سكونى يك كتاب تفسير قرآن هم تأليف داده است بلكه بعضى از علماى رجال، سكونى را عادل و امامى مذهب و صحيح الرواية دانسته‌اند و شرح و بسط زايد را محول بكتب رجاليّه ميداريم.

(كتب رجاليه و ص 150 هب و 282 ج 13 عن)

سكونى خليل بن اسمعيل بن عبد الملك‌

- سكونى، فقيه قارى نحوى متورّع فاضل متفنن، از مشاهير ادباى قرن ششم هجرت ميباشد كه در نظم و نثر بر ديگران تقدّم داشت و شب سوم رمضان پانصد و پنجاه و هفتم هجرت درگذشت.

(سطر 4 ص 276 ت)

سكونى على بن محمد بن محمد بن على‌

- سكونى حلّى، نحوى لغوى، شيعى امامى، بنحو و لغت عارف، حسن الفهم و بتصحيح كتب حريص بوده است، هرچه نوشته بوده در حفظ داشته و شعر خوب ميگفته و مصنّفاتى دارد و در حدود ششصد و ششم هجرت درگذشت. (سطر 15 ص 485 ت)

سكونى محمد بن محمد بن نصر (نضرخل) بن منصور

- مكنّى بابو عمرو، معروف بابن خرقه، از ثقات فقهاى اماميّه اهل بصره ميباشد كه در وقت خود شيخ الطائفة بود و كتاب الحيض و كتاب السهو از تأليفات او ميباشد. زمان وفاتش بدست نيامد، لكن پيش از نجاشى (متوفى بسال 450 ه ق- تن) بوده بلكه ظاهر اسامى كتب او و ظاهر كالصّريح اين جمله: (حديثى از ائمّه روايت نكرده) كه در حق او گفته‌اند آنكه عهد سعادت حضرات ائمّه معصومين عليهم السلام را درك كرده است.

(كتب رجاليه)