حضرات چهارده معصوم عليهم السلام كه مطلع آن اين است:

در سال هزار و صد و هشتاد و سيم هجرت درگذشت. (ص 467 ج 1 ذريعة)

صالحى محمد بن نجم الدين بن محمد

- هلالى دمشقى، مكنّى بابو الفضائل، ملقّب بشمس الدين، معروف بصالحى هلالى، اديب كاتب منشى، شاعر مشهور، فقيه، مفسّر، از افاضل قرن يازدهم هجرت ميباشد كه افصح و ابلغ فصحا و بلغاى عصر خود بوده و از آثار او است: ديوان سجع الحمام فى مدح خير الانام كه در استانبول چاپ شده و مجموع آن يكهزار و پانصد بيت بوده و بترتيب حروف هجا مشتمل بر بيست و نه قصيده ميباشد. (ص 1190 مط)

صالحيه‌

موافق آنچه در ضمن عنوان زيديّه اشاره نموديم، شعبه‌ايست از آن سلسله كه ابو بكر و عمر را نيز امام دانند.

صايحانى ابراهيم‌

- مكنّى بابو اسحق، ملقّب ببرهان الدين، از اكابر فقهاى حنفيّه بود كه در علوم دينيّه متمهّر و در قاهره از حسن مقدسى و ديگر اكابر وقت تحصيل مراتب علميّه نمود، در رياضيّات و فلكيّات نيز دستى توانا داشت. رساله‌اى در ربع مقنطر و رساله عروضيه و شرح فرائض ابن شحنه از آثار قلمى او است. صاحب ترجمه بسال هزار و صد و نود و هفتم هجرت در دمشق درگذشت.

(ص 575 ج 1 س)

صبا فتحعلى خان‌

- كاشانى، از شعراى نامى اوائل قرن سيزدهم هجرى عهد فتحعلى شاه قاجار بود، بوسيله قصائد غرّا و شيوا از ندماى محفل سلطانى گرديد و مدتى بحكومت كاشان و قم نامزد و منصوب شد و اخيرا استعفا كرده بملتزمين ركاب پيوست، در سفر و حضر مشمول مراحم سلطانى بود و بلقب ملك الشعراء و احتساب الممالك مفتخر شد، در فنون نظم مثنوى و قصيده‌سرائى طرزى خاص داشت، از نو تخم سخن كاشت، شيوه و قانون استادان قديم را تجديد كرد. بعقيده رياض العارفين (و العهدة عليه) قريب هفتصد سال است كه چنين سخن‌گسترى در روى زمين نيامده و سالها