شيدا مولوى مهدى بن مولوى محمد تقى كاكورى‌

بنوشته قاموس الاعلام، از شعراى هند عهد جهانگير و شاه جهان ميباشد كه بسال هزار و شصت و دويم هجرت در كشمير وفات يافته و از اشعار او است:

نگارنده گويد: ظاهر آن است كه اين شيدا همان است كه در مرآت الخيال بعنوان ملّا شيدا مذكورش داشته اگرچه باسم خود او و پدر او و بزمان او متعرّض نشده است، چنانچه گويد ملّا شيدا در هند از مقرّبان و مصاحبان دربار سلطانى و بسيار شوخ‌طبع و لاابالى بوده و شعراى پاى‌تخت را بطعن زبان مى‌رنجانيده است چنانچه در هجو طالب كليم (متوفى بسال 1061 ه ق)- غسا كه شرح حالش در اين كتاب بعنوان كليم خواهد آمد گويد:

و نظائر اين بسيار است. (مخل و ص 2895 ج 4 س)

شيرازى‌

داخل عنوان بعضى از شعرا و عرفا و اكابر علما ميباشد كه بعضى از ايشان بعنوان بسحق، حافظ، سعدى و غيره نگارش يافته و بعضى ديگر بعنوان صدرا، فيروزآبادى، قطب الدين، ميرزاى شيرازى و غيره خواهد آمد.

شيرافكن‌

تخلّص اوّلى بنده على خان، شاعر هندى است كه بعنوان باسطى نگارش يافته است.

شيرزى‌

در اصطلاح رجالى، لقب يحيى خزاز و نسبت آن بديهى شيرز نام است از سرخس در سر راه هرات، يا خود نام آن ديه، شير بوده و حرف ز هوّز را در مقام نسبت افزوده‌اند، مثل رازى و مروزى.