عاقبت بجهت تن در ندادن بپوشيدن لباس، بسال يكهزار و هفتاد تمام يا هفتاد و دوم هجرت در دهلى مقتول شد و در حين قتل اين ابيات را ميخوانده است:

تعشّق سرمد با هندو بچه و بعضى داستانهاى ديگر راجعه باو را محوّل بمرآت الخيال و خزينة الاصفيا و تذكره نصرآبادى ميدارد و غلام سرور در تاريخ قتلش گويد:

(ص 20 ج 2 مع و 2554 ج 4 س و 141 ض و 140 مرآت الخيال و 352 ج 2 خه و 310 تذكره نصرآبادى)

سرمست ميرزا عبد الكريم خان بن ميرزا محمود

- متخلّص بسرمست، از فضلاى قرن حاضر چهاردهم هجرت و مؤلف كتاب حديقة الانصاف ميباشد كه در عرفان بپارسى، بطريق سؤال و جواب، در حدود سال 1305 ه ق تأليف، در سال 1307 ه قمرى چاپ شده و نسبت اين كتاب بحاجى كريم خان بن ابراهيم قاجارى كرمانى اشتباه اسمى است و يا خود او نيز كتابى بهمين اسم دارد. (ص 380 ج 6 ذريعة)

سروج‌[1]

سروجى احمد بن ابراهيم بن عبد الغنى بن اسحق‌

- قاضى القضاة، لقبش شمس الدين، كنيه‌اش ابو العباس، عالمى است فاضل كه نخست حنبلى بوده و اخيرا مذهب حنفى را اختيار كرد، جامع فقه و اصول و از مشايخ معقول‌

[1]- سروج- بر وزن صدوق، بنوشته مراصد، شهرى است نزديكى حران از ديار مصر. در فوائد البهية نيز گويد سروج شهرى است از نواحى حران از بلاد جزيره ابن عمرو در اينجا بعضى از منسوبين آن را تذكر ميدهد.