دولتشاهى و عبد الرحمن جامى (متوفى بسال 898 ه قمرى) ملاقات كرده و از او است:

اسم و سال وفات و مشخّصات ديگرى بدست نيامد. (ص 2767 ج 4 س)

سيلكوتى عبد الحكيم و على‌

- بعنوان سيالكوتى نگارش داديم.

سينائى محمد بن اسمعيل‌

- حائرى در باب كنى بعنوان ابو على خواهد آمد.

سيواسى شيخ احمد بن ابو البركات محمد

- مكنّى بابو الثناء، ملقّب بشمس الدين، معروف بقره شمس الدين، از مشاهير مشايخ صوفيّه ميباشد كه علوم ظاهرى و باطنى را جامع و مجدّد طريقت خلوتيّه بود و از تأليفات او است:

1- ارشاد العلوم چنانچه در قاموس الاعلام گفته و ظاهرا ارشاد العوام ميباشد چنانچه در كشف الظنون است 2- الجام النفوس در كشف الظنون اين كتاب را بشيخ عبد الكريم سيواسى (متوفى بسال 1049 ه ق- غمط) نسبت داده است 3- زبدة الاسرار. شيخ احمد بسال يكهزار و نهم هجرت وفات يافت. (كف و 988 مط و 2799 ج 4 س)

سيواسى شهاب الدين‌

- بعنوان شهاب الدين سيواسى خواهد آمد.

سيواسى محمد بن عبد الواحد

- بعنوان كمال الدين خواهد آمد.

سيورى مقداد بن عبد اللّه‌

- بعنوان فاضل مقداد خواهد آمد.

سيوطى‌[1]

سيوطى ابو بكر بن محمد

- پدر عبد الرحمن سيوطى مذكور در ذيل، بكمال الدين ملقّب بابو المناقب موصوف، از علماى عامّه اواسط

[1]- سيوطى- منسوب است بسيوط (با دو ضمه) كه شهرى است در صعيد مصر و آن را اسيوط نيز گويند (بضم ثالث و فتح يا ضم اول). سيوط در سمت غربى نيل واقع و كثير الخيرات و عجيب العمارات بوده و تفرجگاههاى بسيارى دارد، بهمين جهت محل استحسان هرون الرشيد عباسى بوده و جاى ديگر را پسند نمى‌كرده است. در آنجا افيون نيز ميسازند و بالجملة بعضى از افاضل منسوب بآن بلده را تذكر ميدهد.