بسال پانصد و پنج هجرى قمرى) از علماى عامّه نيز معاصر و در راه مكّه هم‌سفر بوده‌اند.

غزالى از وى درخواست نمود كه در مسئله امامت بحثى و صحبتى كرده باشند سيد مرتضى نيز اجابت نمود بشرط اينكه غزالى در اثناى استدلالات او داخل مذاكره نشود و هرحرفى كه دارد بعد از اتمام كلام او اظهار نمايد، غزالى نيز قبول كرد تا در يكى از منازل، سيد، حسب المقرّر بمنزل غزالى رفته و شروع باستدلال نمود، غزالى چندين مرتبه خواست كه داخل مذاكره شود سيد با خلاف شرط بودنش مانع شد تا آنكه آن مقدارى از براهين و ادلّه را كه باقتضاى مقام، منظورش بوده بپايان رسانيد، همينكه غزالى شروع بمذاكره كرد و امّا الجواب گفت: سيد دردم بلند شد و رفت كه ديگر جواب را استماع ننمايد.

شاگردان غزالى گفتند كه سيد تاب مقاومت و قدرت استماع جواب را نداشت، غزالى گفت هرآنچه را كه گفتنى بود گفت و چون ميدانست كه من در مقابل براهين متقنه او سخنى غير از عناد و مغالطه ندارم اينك برخاست و رفت پس غزالى مذهب شيعه را قبول كرده و اين شعر را فروخواند:

نگارنده گويد: صحت اين قضيه محل ترديد بوده و محتاج بتحقيق ميباشد. ناگفته نماند كه سيد مرتضى رازى صاحب ترجمة غير از سيد مرتضى علم الهدى (متوفى بسال 436 ه ق) برادر سيد رضى ميباشد كه اين رازى نامش مرتضى، پدرش داعى، برادرش مجتبى ولى آن بغدادى، نامش على، پدرش حسين بن موسى، برادرش محمد معروف بسيد رضى بوده و در جايى هم سراغ نداريم كه نام يا لقب پدرش را داعى نوشته باشند، بلى سيد مرتضى رازى را نيز گاهى بعلم الهدى ملقّب دارند و اين هم در مقابل آن‌همه مميزات مذكوره دليل اتحاد و يكى بودن ايشان نميباشد. از تأليفات سيد مرتضى رازى است:

1- تبصرة العوام بپارسى در عقائد مذاهب مختلفه چاپ شده است 2- فصول تامه در هدايت عامه بعربى. سال وفات سيد مرتضى رازى بدست نيامد و بفرموده معاصر معظّم آقاى نجفى سيد شهاب الدين مرعشى نزيل قم، صاحب ترجمة حسنى النسب است نه حسينى.

(ص 320 قص و 665 ت و 318 ج 3 ذريعة)