ملوكانه فتحعلى شاه قاجار گرديد، در صورت و معنى ترقّيات بسيارى كرده و مدت بيست سال در همان مدرسه بتدريس اشتغال داشت تا بسال هزار و دويست و پنجاه و هفت هجرى قمرى برحمت ايزدى نايل آمد و در تاريخ آن گفته‌اند: روح عبد اللّه همى روحانيان را پيشوا- 1257. از تأليفات او است:

1- انوار جليه در شرح حديث كميل 2- حاشيه اسفار ملاصدرا 3- رساله علية در چگونگى غضب خداوندى بر گناهكاران 4- لمعات الهية در اثبات واجب الوجود و صفات او.

(ص 235 ج 3 طرائق و مواضع متفرقه از ذريعة)

زنوزى‌

عكس آقا على مدرس (زنوزى)- 21

آقا على فرزند ملا عبد اللّه- زنوزى مذكور فوق مقيم تهران معروف بمدرّس، از مشاهير حكماى اوائل قرن حاضر چهاردهم هجرت ميباشد كه جامع معقول و منقول بود، در مدرسه سپهسالار قديم تهران در هردو رشته از روى تحقيق و استدلال تدريس مى‌كرد بهمين جهت بمدرّس شهرت يافت چنانچه بجهت كمالات صورى و معنوى بحكيم الهى و استاد الاساتيد نيز موصوف بود، علاوه بر مراتب علميّه در صفاى باطن و تهذيب اخلاق نيز ممتاز و طاق و از زمره طالبين حق دستگيرى مى‌نموده است.

در مآثر و آثار گويد: آقا على مدرّس غالب كتب كلام و حكمت و رياضيّات را استادانه تدريس ميكند، سالها در مدرسه سپهسالار (مذكور) انزوا گزيده و در اثر رياضت، اخلاق ستوده و ملكات پسنديده بهم رسانيده بلكه ذاتا درويش صفت و فقيردوست و عارف‌پيشه و صوفى‌منش و وارسته و بى‌تعيّن است. بنوشته طرائق، باكمال خفيه با منوّر على شاه‌