آنى ازياد حق تعالى غافل نباشيد. (اطلاعات متفرقه)

زكى الدين عبد الرحمن‌

- بعنوان قوصى خواهد آمد.

زكى الدين يا زكى نجفى‌

مولى عنايت اللّه بعنوان قهپائى خواهد آمد.

زلالى‌[1]

زلالى تبريزى‌

، از شعرا و سخن‌سنجان قرن دهم يا يازدهم هجرى تبريز ميباشد كه جوانى خوشرو و مليح الطبع بوده و از او است:

اسم و سال وفات و مشخّص ديگرى بدست نيامد. (اطلاعات متفرقه)

زلالى خوانسارى‌

، از شعراى زبردست قرن يازدهم هجرت ميباشد كه با حكيم خوانسارى معروف بود و گاهى ملا زلالى‌اش نيز مى‌گويند.

با شيخ بهائى (متوفى بسال 1031 ه قمرى) معاصر بود، قصيده‌اى نيز در مدح وى گفته است، در مدح چهارده معصوم عليهم السلام نيز چهارده قصيده سروده و علاوه بر آنها قصائد بسيارى دارد و هفت مثنوى لطيف برشته نظم آورده است:

1- آذر و سمندر 2- حسن گلوسوز 3- ذره و خورشيد 4- سليمان‌نامه 5- شعله ديدار 6- محمود و اياز كه بدو هزار و بيست و چهار بيت مشتمل و در سال 1024 ه قمرى بپايانش رسانده و جمله الهى عاقبت محمود باشد- 1024 ماده تاريخ اتمام آن است 7- ميخانه.

بنوشته نصرآبادى رطب و يا بس كلامش بسيار است، لكن ابيات بلندش از قبيل اعجاز، در تازه‌گوئى و نمك كلام فرد، در فنّ مثنوى طرز جديدى بعرصه آورده كه كسى پيرو او

[1]- زلالى- بضم اول، منسوب بزلال است و آن بعربى آب سرد و گوارا و صاف و شيرين را گويند:

ظاهرا بمناسبت همين معنى، بعضى از شعرا خودشان را متخلص بدان داشته و گويا كلمات و اشعار خودشان را تشبيه بآب همچنانى كرده‌اند. نام و نسب هيچكدام از ايشان بنظر اين نگارنده نرسيده و فقط بانتساب بلده خودشان از همديگر امتياز يابند اينك ما نيز بعضى از ايشان را بهمين ترتيب مينگاريم.