اكابر فقهاى شافعيّه ميباشد كه در عهد خود نادره زمان، در علم خلاف و مذهب و اصول از اكابر افاضل و فحول، نزد مردم طبرستان منزلتى عظيم و مقامى بلند داشت و نظام الملك وزير، محض بجهت فضل و كمالات او بسيار تعظيمش ميكرده است. بغزنه و نيشابور و بخارا و بعضى از بلاد ديگر مسافرتها كرد، با افاضل هر ديارى ملاقات نمود، در آمل طبرستان مدرسه ساخته و در رى تدريس ميكرد، در جامع اسپهان نيز بنقل احاديث مى‌پرداخت و ميگفته است كه اگر تمامى كتابهاى شافعى بسوزد همه آنها را از حفظ خاطر املا ميكنم. رويانى مصنّفات نافعه دارد:

1- بحر المذهب در فقه شافعى كه بهترين و بزرگترين كتب فقهيه شافعيه بوده و فقهاى خراسان بتمامى آنها ترجيحش ميداده‌اند 2- التجربة 3- التخبير 4- تكملة السعادات فى تكملة العبادات المسنونات بپارسى 5- التلخيص 6- الجعفريات 7- جمع الجوامع 8- حلية المؤمن 9- الشافى 10- الكافى 11- مناصيص الامام الشافعى. رويانى، اوّلين كسى بوده كه فرقه باطنيّه (اسماعيليّه) را تكفير نمود، حكم بكفر ايشان داد، اهل قزوين را كه با آن فرقه اختلاط داشتند باجتناب از ايشان توصيه كرد، از اين‌رو روز جمعه دهم يا يازدهم محرم سال 501 يا 502 ه قمرى (ثا يا ثب) در جامع آمل طبرستان، بعد از فراغت از املاى حديث محض بجهت تعصّب دينى، از طرف ملاحده آن فرقه در حدود هشتاد و هفت سالگى مقتول گرديد. مخفى نماند، كه در چند موضع از كتاب رياض العلماء نقل است كه رويانى عبد الواحد، در باطن شيعه و از مشايخ سيد فضل اللّه راوندى و نظائر وى بوده ليكن با تقيّه ميگذرانيده است و از اين‌رو، عامّه، شافعى مذهبش پندارند، ظاهر بلكه صريح ذريعة نيز كه بنقل كتابهاى رويانى پرداخته تأييد قول همين رياض العلما است.

(ص 322 ج 1 كا و 76 ج 6 مه و 325 مس و مواضع متفرقه از ذريعة)

رويانى على بن محمد

- مصطلح علماى رجال و شرح حالش در آن علم است.

رهائى مولانا سعد الدين‌

- از شعراى ايران و از قصبه خواف خراسان بوده و از اشعار او است: