خولانى [ (عبد اللّه بن ثوب)]

عبد اللّه بن ثوب بعنوان ابو مسلم خواهد آمد.

خونسارى‌

در تحت عنوان خوانسارى نگارش داديم.

خويى‌[1]

خويى حاج ميرزا ابراهيم بن حسين بن على بن غفار

- از طائفه دنبلى، از طوائف مشهوره آذربايجان ايران، مولد و مسكن و مدفنش شهر خوى، از اكابر علماى اماميّه اوائل قرن حاضر چهاردهم هجرت ميباشد كه عابد، زاهد، متّقى، جامج معقول و منقول، در هريك از فقه و اصول و حديث و رجال و كلام و حكمت و اخلاق و عرفان و ديگر علوم متداوله متبحّر، مقتداى افاضل عصر خود، از تلامذه شيخ مرتضى انصارى سالف الترجمة و سيد حسين كوه‌كمرى آتى الترجمة بشمار ميرفت. موافق آنچه خودش در آخر كتاب ملخّص المقال تصريح كرده حضور وى در درس شيخ انصارى در حدود هيجده يا بيست سالگى بود، از شيخ محمد حسين كاظمى و شيخ مهدى نجفى كاشف الغطاء روايت مينمايد. علاوه بر مراتب علميّه در كرم و سخاوت و شهامت نفس و خيرات و مبرّات راه خدا نيز مقامى عالى داشت، تمامى ثروت و عايدات و منافع املاك و اموال فوق العاده خود را در مصارف دينيّه صرف ميكرد، فقط نصف عشر آنها را در مصارف و ضروريّات شخصى خود و خانواده‌اش مصروف مينمود. موافق نقل معتمد، در مجلسى از عراق، سر يك مطلب فقهى، با حاج ميرزا محمد حسين شيرازى آتى الترجمة، مذاكره علمى شد، فتواى ايشان مغاير همديگر بود، بعد از آن خويى بكاظمين رفت، علّامه شيرازى در منابع و مدارك همان مسئله تجديدنظر كرد و حقانيّت خويى بر وى مكشوف شد، دردم بواسطه قاصدى قضيّه را بخويى تذكّر داده و خودش نيز از فتواى اوّليش عدول نمود فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ. تأليفات منيفه متنوّعه صاحب ترجمة

[1]- خويى- بضم اشباعى اول، منسوب بخوى از بلاد آذربايجان ايران است كه افاضل بسيارى از آنجا برآمده و بعضى از ايشان را تذكر ميدهد.