15- المسائل الخوانسارية 16- المسائل الكاظمية 17- مصباح الصالحين فى اصول الدين 18- النجوم الزاهرات فى اثبات امامة الائمة الهداة و غير اينها كه بسيار است.

اساتيد صاحب ترجمه، سيد حسين كوه‌كمرى، صاحب روضات، ميرزا محمد هاشم خوانسارى، شيخ محمد باقر پسر شيخ محمد تقى صاحب حاشيه و بعضى ديگر از اجلّاى وقت بوده و از ايشان و جمعى كثير از اكابر روايت ميكند. صاحب ترجمه روز شنبه نهم جمادى الاولى 1346 ه قمرى (غشمو) در نجف وفات يافت، تعطيل عمومى شد، بازار و دكّان بسته و تمامى طبقات مردم در تشييع جنازه‌اش حاضر شدند، بموجب وصيّت، در وادى السّلام دفنش كردند.

(ص 3 ج 2 عه و بعض مواضع متفرقه از ذريعه)

خوانسارى سيد حسين بن سيد جعفر

- حسينى موسوى، جدّ پدرى صاحب روضات آتى الترجمة، از اكابر محقّقين علماى اماميّه ميباشد كه بحسن تقرير و جودت املا و انشا و تحرير معروف و داراى اخلاق حميده و صفات پسنديده بود در تقوى و زهد اشتهار تمام داشت، اصلا نماز شب و زيارت عاشورا از وى فوت نميشد، در انجام مهمّات مسلمين و مواسات فقراى مؤمنين سعى بليغ بكار ميبرد، از مشايخ اجازه بحر العلوم و ميرزاى قمى و نظائر ايشان بود، كرامات بسيارى در راه مكّه و غيره بدو منسوب است، تعليقات شرح لمعه، حواشى ذخيره، شرح دعاى ابو حمزه و شرح زيارت عاشورا از تأليفات او ميباشد. در هشتم رجب سال 1191 ه قمرى (غقصا) وفات يافت.

(ص 200 ت)

خوانسارى حسين بن محمد

- بعنوان محقق خوانسارى خواهد آمد.

خوانسارى حقى‌

- در تذكره نصرآبادى به آقا حقى عنوانش كرده، از فضلاى عرفا و شعراى اوائل قرن يازدهم هجرت ميباشد، طبعش روان و در نهايت شگفتگى بود، در مسجد جامع اصفهان خطابتى در كمال فصاحت مى‌كرد كه خالى از جذبه و حال نبوده و هنگامه صحبت را گرم داشت. وى بسال 1037 يا 1077 ه قمرى (غلز يا غعز) در خوانسار درگذشت و از رباعيّات او است: