- حكيم فارسى، لقبش شمس الدين، شهرتش خفرى و فاضل خفرى، از افاضل حكماى عهد شاه اسمعيل صفوى و از تلامذه صدر الحكما امير صدر الدين محمد دشتكى شيرازى است. وى در شيراز سكونت داشت و گويند محقّق كركى آتى الترجمة در بعضى از سفرهاى زيارتى خود خفرى را بجهت اطمينان تمامى كه بديانت و امانت وى داشته خليفه و جانشين خود مينمود و مردمرا در مراجعه باو در امور دينى و دنيوى خودشان اجازه ميداد، بعد از مراجعت از سفر، بتمامى عملكردهاى وى عطف نظر ميكرد و همه را موافق مقررات مطاعه دينيّه ميديد و بمراتب وثوق و امانتش بيشازپيش ميافزود، از اينجا معلوم ميشود كه خفرى علاوه بر مراتب علميّه عقليّه در فقه و علوم نقليّه نيز داراى مقامى بس عالى بوده است. و از تأليفات خفرى است:
1- اثبات الواجب 2- اثبات الهيولى 3- تفسير آية الكرسى 4- تكملة در شرح تذكره خواجه كه در ماه محرم نهصد و سى و دويم هجرت از تأليف آن فراغت يافته است 5- حاشيه بر اوائل شرح تجريد و الهيات آن 6- حاشيه شرح حكمة العين كه در زير بنام سواد العين مذكور است 7- حل ما لا ينحل 8- رسالة الرمل 9- سواد العين فى شرح حكمة العين 10- منتهى الادراك در هيئت كه در مقابل نهاية الادراك قطب الدين شيرازى تأليفش داده است وفات خفرى بسال 957 ه قمرى (ظنز) واقع و يا موافق آنچه از كتاب تذكره شاهد صادق نقل شده در سال 935 ه ق (ظله) بوده است.
(ص 133 هب و 674 ت و 170 لس و 344 عم و غيره.
خفيف ابو عبد اللّه محمد
- بعنوان شيخ كبير خواهد آمد.
خلاق المعانى اسمعيل بن جمال الدين عبد الرزاق
- بعنوان كمال الدين خواهد آمد.
[1]- خفرى- بفتح اول، منسوب بناحيه خفر نامى است از نواحى شيراز و گويند كه قبر جاماسب حكيم نيز در آنجا است.
نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 2 صفحه : 154