خالع حسين بن محمد بن جعفر بن حسن بن محمد بن عبد الباقى‌

- شاعر معروف بخالع، مكنّى بابو عبد اللّه كه در اصل رافقى بود و در سمت شرقى بغداد سكونت داشت، خطيب بغدادى و جمعى ديگر، از وى روايت نموده‌اند، وى روز دوشنبه دهم شعبان 422 ه ق (تكب) درگذشت. نگارنده گويد بچندين قرينه احتمال قوى مى‌رود كه صاحب ترجمه همان خالع مذكور در زير باشد.

(ص 105 ج 8 تاريخ بغداد)

خالع حسين بن محمد بن جعفر بن محمد بن حسين‌

- رافعى يا رافقى نحوى، معروف بخالع، از اكابر نحو و لغت و ادب بود، تمامى مقاصد نحويّه را از سيرافى و فارسى فراگرفت، شعر خوب نيز مى‌گفته و تأليفات سودمندى دارد:

1- الاودية و الجبال و الرمال 2- الامثال 3- امثال العامة و شايد همان كتاب امثال باشد 4- تخيلات العرب 5- الدرجات 6- شرح شعر ابى تمام 7- صناعة الشعر.

بعضى بامامى مذهب بودن وى تصريح كرده‌اند و از اشعار او است:

در سال 388 ه ق (شفح) يا در حدود 389 ه ق درگذشت. (ص 238 ت و 155 ج 10 جم)

خان چوبانى سيد ابو القاسم‌

- بعنوان نباتى نگارش خواهد يافت.

خانملا [محمد حسين حنفى‌]

محمد حسين حنفى، بعنوان پيشاورى ذكر شد.

خاورانى احمد بن ابى بكر

- بعنوان مجدويه خواهد آمد.

خاورانى محمد بن محمد

- از علماى قرن ششم اهل سنّت ميباشد كه در قريه خاوران نامى از ديهات اخلاط زاييده شد و تأليفات او بدين شرح است:

1- الادوات 2- الاربعون 3- التصريف 4- التلويح فى شرح المصابيح 5- سير الملوك 6- شرح حصار الايمان 7- الشرح و البيان 8- قصة ابليس مع النبى ص 9- القواعد و الفوائد 10- نخبة الاعراب 11- النقاوة فى الفرائض و غير اينها و سال وفاتش مضبوط نيست. (ص 2021 ج 3 س)