و چهل و سه يا پنجاه و چهار هجرت (1143 يا 1154 ه ق) درگذشت و از اشعار او بدست نيامد.

(ص 245 ج 1 س)

آفى [احمد يار خان‌]

تخلّص احمد يار خان از شعراى امراى هندوستان است كه در سال هزار و دويست و شصت و پنجم هجرت (1265 ه قمرى) حكايت شاهزاده و گدا را در يك مثنوى گلزار خيال نامى نظم كرده و شعر و ديگر مشخصاتش بدست نيامد.

(ج 1 س)

آقا [محمد باقر بن محمد اكمل‌]

بتركى سيّد و بزرگ و مولى و در صدر اعلام شخصيّه بعضى از اكابر واقع، بلكه گاهى اسم و يا جزو اسامى ايشان گرديده است. اگرچه اين كلمه را در تلفظ با غين نقطه‌دار خوانند و لكن معمولا با قافش مى‌نويسند و ما هم همين رسم الخطّ را رعايت خواهيم كرد- اين كلمه در اصطلاح اواخر منصرف به شيخنا الأجلّ مولى محمد باقر بن محمد اكمل ميباشد كه معروف به آقاى بهبهانى و استاد اكبر و مروّج ملت سيد البشر و علامه ثانى و محقق ثالث است. اين نادره دوران و اعجوبه زمان از شاگردان سيد صدر الدّين قمى شارح وافيه بوده و در اواخر قرن دوازدهم و اوائل قرن سيزدهم هجرت مجدّد مذهب حق جعفرى ميباشد. پدرش نيز از فضلاى عصر خود و از شاگردان شيخ جعفر قاضى و ملا ميرزا شيروانى و علامه مجلسى بود. مادرش دختر نور الدين ابن ملا محمد صالح مازندرانى و جدّه پدرى مادرش عالمه فاضله آمنه بيگم دختر مجلسى اول و خواهر مجلسى ثانى ميباشد و از اين‌رو از اولى به جدّ و از دويمى به خال تغيير مى‌نمايد.

ولادتش در سال هزار و صد و شانزده يا هفده يا هيجده (1116 يا 1117 يا 1118 ه قمرى) در اسپهان بفاصله چند سال از وفات مجلسى بوده و مدتى در بهبهان سكونت كرده و اخيرا در كربلاى معلّى اقامت گزيد تا در سال هزار و دويست و پنجم يا ششم يا هشتم هجرت (1205 يا 1206 يا 1208 ه) عازم گلزار جنّت گرديد و در رواق شرقى حرم مطهّر حضرت سيد الشهداء ارواح العالمين له الفدا در پائين پاى شهدا مدفون شد و در تاريخ وفاتش گفته‌اند باقر علمى ز دنيا رفت كه اين جمله با حساب ابجدى «1205» ميباشد.