جمالى اردستانى، محمد-

ملقّب بجمال الدين از شعرا و عرفاى قرن نهم هجرت ميباشد كه چند مثنوى بنام روح القدس، شرح الواصلين، كشف الارواح، كنز الدقائق و مهرافروز دارد و يك ديوان قصائد و غزليات نيز بدو منسوب بوده و از او است:

در سال هشتصد و هفتاد و نه هجرت (879 ه ق) درگذشت. (اطلاعات خارجى)

جمالى بكرى، مولى علاء الدين فضل-

(يا فضيل بن مولى على بن احمد) جمالى بكرى حنفى، قاضى مكّه، و مفتى ديار روم بود، كتاب آداب الاوصياء يا (ادب الاوصياء) در فقه حنفى كه در مصر چاپ شده از او ميباشد و در 843 يا 932 ه ق درگذشت. (ص 712 مط و غيره)

جمانى على بن محمد-

علوى، از اكابر علويّه و فضلاى علوم ادبيه بود، در مناقب ابن شهرآشوب اشعار بسيارى از او در ابواب متفرقه نقل كرده است، سيد مرتضى (متوفى بسال 436 ه ق) نيز در كتاب مشفى قصيده‌اى مشتمل بر هفده بيت از وى آورده كه مطلع آن اين است:

زمان و ديگر مشخّصاتش بدست نيامد. بنوشته مراصد بدون تعرّض به حركه، جمان الصوى از اراضى يمن و جمانه هم ريگ‌زارى است در بادية العرب. نگارنده گويد: شايد جمانى بيكى از اين دو موضع منتسب باشد. (صد و 233 لس و غيره)

جمحى‌

در اصطلاح رجالى، بفرموده بروجردى، عبارت از زيد بن عبد اللّه است و نسبت آن بموضع جمح نامى است كه حرف اوّلش جيم و يا هردو حرف اوّل و آخرش حاى حطى ميباشد و در اصطلاح علما و ادبا محمد بن سلام بن عبد اللّه بن سلام، مكنّى بابو عبد اللّه است كه از اكابر ادبا بوده و احمد بن حنبل و ثعلب نحوى از وى اخذ مراتب علميّه نموده‌اند و كتاب طبقات الشعراء كه در سال 1920 م در مصر چاپ شده از آثار قلمى او است و بسال 232 ه ق (ر لب) درگذشت. (ص 708 مط)