تريمى عبد اللّه بن علوى-

بعنوان حدادى خواهد آمد.

تستر[1]

تسترى مولى حسنعلى-

تسترى اصفهانى، مكنّى بابو الحسن، پسر مولى عبد اللّه تسترى ذيل الترجمة، از اكابر فقهاى عهد شاه صفى و شاه عباس ثانى صفوى ميباشد، از مشايخ مجلسى ثانى و معاصرين مجلسى اوّل بود، در جودت طبع و طلاقت لسان و حاضرجوابى مانندى نداشت. مؤلف كتاب تبيان در فقه و رساله‌اى در حرمت نماز جمعه در زمان غيبت ميباشد، در سال هزار و هفتاد و پنج از هجرت (1075 ه ق) وفات يافت، جمله علم علم بر زمين افتاد- 1075 ماده تاريخ وفات او بوده و از رباعيّات او است:

او از تلامذه شيخ بهائى بوده است. (ص 413 مس و 145 نصرآبادى)

تسترى سهل بن عبد اللّه بن يونس بن عيسى بن عبد اللّه بن رفيع-

تسترى، مكنّى بابو محمّد، از اكابر صوفيّه، در عهد خود در ورع و تقوى بى‌نظير، كراماتى بدو منسوب، رياضات فوق العاده كشيده بود، مدتى در بصره و زمانى در عبادان اقامت داشت، با ذو النون مصرى ملاقات نمود. ولادتش در سال دويست تمام‌

[1]- تستر- بر وزن دختر، معرب شوشتر است، شهرى است بزرگ از بلاد خوزستان و نهر اين شهر بزرگترين نهرهاى آن سامان ميباشد. از آنرو كه در مكان بلندى واقع بود و آب آن نهر با حال طبيعى باراضى آن جريان نداشت، شاپور شاه‌بندى بر آن نهر بست كه آب، بدان وسيله باراضى شهر جريان يابد. طول اين بند يك ثلث فرسخ بود، با سنگهاى بسيار بزرگ و ستونهاى آهنى و ملاط ارزيزى بنا شده و در شمار عجائب ابنيه بشمار ميرفت، حتى بعقيده بعضى در تمامى دنياى آنروز بنائى محكم‌تر از آن وجود نداشت. چندى از منسوبين همين بلده را كه بهمين نسبت معروف هستند ثبت اوراق مينمايد و بعضى ديگر كه بنسبت نام اصلى مذكورش (شوشتر) معروف است در حرف شين قرشت خواهد آمد. (مراصد)