در سماء العالم نقل كرده است 3- زبدة البيان كه مختصر مجمع البيان است 4- الصراط المستقيم الى مستحقى التقديم كه در مسئله امامت بى‌نظير است 5- لمعه در منطق 6- مختصر الصحاح 7- مختصر مجمع البيان كه همان زبدة البيان مذكور است 8- مختصر المختلف 9- منخل الفلاح 10- نجد الفلاح. صاحب ترجمه در سال هشتصد و هفتاد و هفت از هجرت (877 ه قمرى) وفات يافت و در سبب بياضى گفتن رجوع به مسعود بياضى مذكور در ذيل نمايند.

(ص 110 هب و 400 ت و بعض مواضع ذريعه)

بياضى مسعود بن عبد العزيز بن محسن-

(يا مسعود بن محسن بن عبد الوهاب بن عبد العزيز) شريف قرشى، كنيه‌اش ابو جعفر، از اكابر متأخرين شعراى عرب است و ديوان كوچكى دارد كه در حسن الفاظ و دقت معانى ممتاز ميباشد و از او است:

نيز از اشعار بياضى است:

وفات بياضى روز سه‌شنبه شانزدهم ذى القعده چهارصد و شصت و هشت از هجرت (468 ه قمرى) در بغداد واقع شد، بياضى گفتن از آن راه است كه يكى از اجداد او با لباس سفيد در مجلس يكى از خلفاى عباسيّه با جمعى از عباسيين كه تماما سياه‌پوش بوده‌اند حاضر گرديد پس خليفه پرسيد كه اين بياضى (يعنى سفيدپوش) كيست؟ بهمين جهت لفظ (بياضى) لقب او و نام خانوادگى او شد. دور نيست كه بياضى گفتن دو تن مذكور در بالا نيز بهمين جهت باشد كه ايشان نيز از همين خانواده بوده‌اند.

(ص 210 ج 2 كا و 2857 ج 4 س)

بيانى عبد اللّه-

بعنوان مرواريد شهاب الدين، خواهد آمد.

بيجورى ابراهيم-

بعنوان باجورى نگارش يافته است.