هم بعنوان تحفة العراقين و نرگس و گل داشته و از او است:

در سال هزار و سيصد تمام از هجرت در حدود پنجاه و چهار سالگى درگذشت.

(اطلاعات خارجى)

بهبهانى مولى محمد باقر بن محمد اكمل-

در تحت عنوان آقا نگارش داديم.

بهجت ميرزا جعفر-

در ضمن شرح‌حال پسرش ميرزا محمد نصير در تحت عنوان فرصت شيرازى خواهد آمد.

بهجت ميرزا محمد مهدى بن ميرزا محمد باقر-

از شعراى سده سيزدهم هجرت ميباشد كه تخلّصش بهجت و لقبش فروغ الدين بود، در سال هزار و دويست و بيست و سه از هجرت در تبريز متولد شد و از معاصرين رضا قلى خان هدايت (متوفى بسال 1287 ه ق) بود، نخست در فارس و آذربايجان مستوفى عباس ميرزا وليعهد ايران گرديد، پس از وفات عباس ميرزا در سال 1249 ه بتهران رفت و باز شغل مستوفى ديوان را داشت و در عين حال تأليفاتى دارد كه از آن جمله تذكرة الشباب و صحائف العالم ميباشند و كتاب اوّلى حاوى مكتوبات و قصائد عربى و پارسى او است. سال وفاتش بدست نيامد و كتاب اوّلى حاوى مكتوبات و قصائد عربى و پارسى او است. سال وفاتش بدست نيامد و بجهت انتساب و اشتغال بخدمت فريدون ميرزاى متخلّص به فرّخ كه ارشد اولاد عباس ميرزا بوده خود را در تأليفات و مكاتباتش به فروغ فرّخى معرفى ميكرده است.

(ص 35 ج 4 ذريعه)

بهرامى سرخسى ابو الحسن-

از شعراى عهد ناصر الدين سبكتكين است. رساله‌اى خجسته نام در علم عروض انشا كرده، اشعارش خوب و داراى كمالات ديگر هم بوده و در سال پانصد تمام هجرت (500 ه ق) درگذشته و از او است:

(ص 173 ج 1 مع)