بوزجانى ابو الوفاء محمد بن محمد بن يحيى بن اسمعيل-

بوزجانى الولادة، حاسب مشهور، از پيشوايان حساب و هندسه بود و در اين دو فنّ عالى باستخراجاتى موفّق آمد كه دسترس هيچ‌كس نبوده است، تمامى قواعد حساب و عدديّات را از خال خود محمد بن عنبسة و عموى خود ابو عمرو مغازلى ياد گرفت و در سال سيصد و هفتاد و شش از هجرت (376 ه ق) در چهل و هشت سالگى وفات يافت و از تأليفات او است:

1- اقامة البرهان على الدوائر من الفلك كه يك نسخه آن در خزانه بانكى فور به رقم (6) موجود است 2- تفسير كتاب ابرخس 3- تفسير كتاب خوارزمى 4- تفسير كتاب ديوفنطس كه هرسه در جبر و مقابله است 5- الحساب كه يك نسخه آن در خزانه مصريه موجود است 6- مايحتاج اليه العمال و الكتاب من صناعة الحساب كه بهفت منزله تقسيم و هر منزله را بهفت باب منقسم نموده و غير اينها كه در فهرست ابن النّديم نگارش يافته است.

بوزجان- شهرى است كوچك و مشهور، مابين هرات و نيشابور از بلاد خراسان.

(ص 197 ج 2 كا و 394 ف و 152 تذكرة النوادر)

بوصيرى ابو عبد اللّه شرف الدين-

محمد بن سعيد بن حماد بن محسن بن عبد اللّه بن صهناج بن هلال صهناجى، از مشاهير شعرا و ادبا ميباشد كه در فنون شعرى مهارتى بسزا داشت، اشعار او داراى متانت بى‌نهايت بلكه خارق عادت است، قصائد بسيارى در مدح حضرت رسالت ص گفته و در قصيده لاميه خود كه يكى از آنها است قصيده لاميّه بانت سعاد، كعب بن زهير را استقبال كرده و مطلعش اين است:

يكى ديگر هم كه اهميّت آن از اوّلى بيشتر و مشهورتر است قصيده همزيه او است كه مطلع آن اين است:

نيز از ابيات همين قصيده است:

همين قصيده همزيّه را عبد الباقى بن سليمان كه شرح حالش بعنوان فاروقى خواهد آمد