بحرانى شيخ يوسف بن احمد-

بعنوان صاحب الحدائق الناضره، خواهد آمد.

بحر العلوم‌

علّامه دهر و وحيد عصر، سيد محمد مهدى بن سيد مرتضى بن سيد محمد بن سيد عبد الكريم، حسنى حسينى طباطبائى، بروجردى الاصل، نجفىّ المسكن، مردمك چشم علماى روزگار، اعجوبه چرخ كج‌مدار، داراى فنون بسيار، جامع معقول و منقول، مرجع استفاده جمعى كثير از اكابر عصر خود، صاحب كرامات ظاهره ميباشد كه در كتب مبسوطه نگارش داده‌اند و در ضمن شرح‌حال ميرزا مهدى شهرستانى در تحت عنوان شهرستانى بيكى از آنها اشاره خواهيم نمود. گروه انبوهى از يهود، در اثر اخلاق فاضله و كرامات باهره‌اش مذهب شيعه را قبول كردند. فيض‌يابى او بحضور مبارك حضرت ناموس دهر، امام عصر، عجّل اللّه فرجه و جعلنا من اعوانه و انصاره، متواتر ميباشد. بالجملة، جلالت قدر و بلندى مقام آن يگانه زمان، برتر از آن است كه زبان را قدرت تقرير و خامه را ياراى تحرير باشد، شيخ جعفر كاشف الغطاء، با آن همه جلالت و نبالت و رياست و فقاهت مطلقه كه داشته، محض از راه تبرّك، خاك نعلين سيد را با تحت الحنك خود پاك ميكرد.

اساتيد و مشايخ سيد بحر العلوم، آقاى بهبهانى، شيخ يوسف بحرانى، سيد حسين قزوينى، شيخ محمد تقى دورقى، آقا محمد باقر هزار جريبى و جمعى ديگر از اكابر وقت بوده‌اند و شيخ محمد على اعسم و صاحب مفتاح الكرامة سيد جواد عاملى، حجة الاسلام سيّد محمد باقر رشتى از جمله تلامذه وى ميباشد. ولادت سيد، در سال هزار و صد و پنجاه و چهار يا پنج از هجرت (1154 يا 1155 ه قمرى) در شب جمعه از ماه شوال در كربلاى معلّى واقع شد، والد ماجدش سيد مرتضى متوفى بسال 1204 ه ق گويد؛ شب ولادت بحر العلوم در خواب ديدم كه حضرت رضا عليه السلام بتوسط محمد بن اسمعيل بن بزيع، شمعى فرستاد، محمد هم آن شمع را در پشت‌بام روشن كرد، نور آن باندازه‌اى امتداد داشت كه چشم دوربين از ادراك منتهاى آن قاصر بود. وفات سيد در سال هزار و دويست‌