(ص 1204 ج 2 س)

بالسى ابو بكر بن قوام بن منصور بن معلى-

از كبار مشايخ متصوّفه و اكابر اساتيد آن سلسله ميباشد كه بشهر بالس از بلاد شام (مابين رقّه و حلب) منتسب است و در سال ششصد و پنجاه و هشت از هجرت (658 ه قمرى) درگذشت.

(ص 119 ج 2 مه)

بانقوسى شيخ عبد القادر بن صالح حلبى-

حنفى، عالم، فاضل، اديب كامل، از افاضل دمشق كسب مراتب علمى نموده است و در اغلب علوم متداوله بر ديگران برترى داشت. حاشيه بر اوائل صحيح بخارى، كتاب سلك النضار على الدر المختار در فقه، شرح كتاب معدل الصلوة، شرح نظم المراقى و غير اينها از تأليفات او است. در سال هزار و صد و نوزده (1119 ه قمرى) در حلب وفات يافت و در مقبره حجاج در خارج بانقوسه مدفون شد و شعر خوب هم مى‌گفته است. (ص 49 ج 3 سلك الدرر)

باهر عبد اللّه بن على بن الحسين-

در ضمن ترجمه ارقط مذكور داشتيم.

باهلى سعيد بن مسلم-

بعنوان ابن قتيبه در باب كنى مذكور خواهد شد.

باهلى صدى بن عجلان-

بعنوان ابو امامه در باب كنى خواهد آمد.

باهلى عبد اللّه بن مسلم-

در باب كنى بعنوان ابن قتيبه مذكور خواهد شد.

بايزيد بسطامى‌

در باب كنى، بعنوان ابو يزيد بسطامى خواهد آمد.

بايزيد ثانى شيخ ابو محمد على بن عناية اللّه بسطامى-

معروف به بايزيد ثانى، از اكابر علماى نامى اسلامى و از شاگردان ملّا عبد اللّه تسترى ميباشد. در سال هزار و چهارم هجرت بسيّد حسين مجتهد كركى آتى الترجمه اجازه داده است و سال وفاتش بدست نيامد. كتاب الانصاف فى الامامة، معرفة الاسلاف و كتاب تعيين الفرقة الناجية و انهم الامامية من بين الثلاث و السبعين فرقة از تأليفات او است.

(ص 396 ج 2 ذريعه)