اشعار او است:

در مناقب حضرت امير المؤمنين ع و مقاصد ديگر اشعار بسيارى گفته است. در سال هشتصد و پنجاه و سه از هجرت (853 ه ق) وفات يافت و در ديه سكان از توابع ابيورد مدفون شد.

(ص 206 سفينه و 2676 ج 4 س)

بابا شجاع الدين‌

عنوان مشهورى ديگر فيروز فارسى است كه در باب كنى بعنوان ابو لؤلؤ خواهد آمد.

بابا طاهر عريان همدانى-

از قدماى مشايخ عرفاى عهد ديالمه ميباشد، رباعيّات حقايق آيين و بديع المضامين وى مشهور و در السنه داير است، در حقيقت عاشقى است شيدا و سوز و گداز دل از اشعارش هويدا، مقبره‌اش در سمت غربى كنار شهر همدان در كويى معروف به بن بازار در مقابل بقعه امام‌زاده حارث بن على واقع ميباشد. كلمات قصار او با ديوان اشعارش در سال 1306 ه خورشيدى در تهران چاپ شده كه بعضى از آنها را مينگارد:

ظاهر اين رباعى، اشعار بزمان حيات خود ميباشد كه ظاهر كلام، قرن دهم بودن آن است‌