آن حال را ديدند از ترس حكومت برگشتند، آن سر بريده باز ملحق ببدن شد و براه افتاديم. اوزاعى گويد كه بعد از آن، مصاحبت آن يهودى را ترك كردم.

اوزاع- ديهى است در قرب دمشق و هم شعبه‌ايست از قبيله همدان يا ذى الكلاع از قبائل يمن، كه در همان ديه نزول كرده‌اند و صاحب ترجمه نيز از ايشان است.

(ص 318 ف و 296 ج 1 كا و 295 ج 6 تاريخ بغداد و 101 هب و 300 ج 1 فع)

اوشى على بن عثمان فرغانى-

ماتريدى، حنفى، كنيه‌اش ابو الحسن، لقبش سراج الدين، از افاضل اواخر قرن هفتم هجرت ميباشد، كتاب بدء الامالى كه قصيده‌ايست در عقائد اسلاميّه و حاوى شصت و شش بيت و در مصر و استانبول چاپ شده و كتاب تحفة الاعالى فى شرح بدء الامالى و كتاب الفتاوى السراجية از تأليفات او است، در سال ششصد و شصت و نه از هجرت (669 ه ق) از تأليفات اولى و سومى فارغ شده و سال وفاتش بدست نيامد. (ص 499 مط)

اوغلان شيخ اسمعيل معشوقى-

است و بعنوان معشوقى خواهد آمد.

اوقص مروان بن حكم-

بن ابى العاص بن امية بن عبد شمس بن عبد مناف قرشى، اموى، چهارمين خليفه بنى اميّه و مؤسّس دولت مروانيّه از آن سلسله ميباشد. در سال دويم هجرت زاييده شد و بحسب عادت اصحاب كه مواليد خودشان را براى دعاى خير بخدمت حضرت رسالت مى‌بردند او را نيز بردند پس آن حضرت فرمود: الوزغ ابن الوزغ، الملعون ابن الملعون. بفرموده ابن الاثير، اخبار بسيارى در لعن او و اصلابش وارد است. پدرش در سال فتح مكّه بشرف اسلام مشرّف شد، لكن بجهت جاسوسى، بطايف تبعيد گرديد و در آنجا بود تا آنكه نوبت خلافت ببرادرزاده‌اش عثمان رسيد، او را با پسرش بمدينه احضار كرد و عمل كتابت را بدو مفوض داشت و عثمان بهمين جهت منفور و مورد طعن و انكار اهالى گرديد. مروان، در تهيه مقدمات قتل عثمان تأثير زياد داشت طلحه را كشته و در تمهيد مقدمات وقعه جمل و شوراندن ديگران بر عليه حضرت امير مؤمنان ع نيز سببى قوى بوده است. در زمان خلافت معاويه والى حجاز و