فارسى مهج الدعوات 5- تفسير فارسى بزرگى در دو مجلد كه تمامى قرآن را تفسير كرده است و آن را تفسير اردبيلى و تفسير الهى هم گويند 6- تفسير عربى كه از سوره بقره گذشته و تمامش نكرده است 7- حاشيه بر بيست باب اسطرلاب 8- حاشيه بر تحرير اقليدس 9- حاشيه بر تذكره خواجه 10- حاشيه بر شرح چغمينى در هيئت 11- حاشيه بر شرح مطالع 12- حاشيه بر شرح مواقف 13- حاشيه بر شرح هدايه ميبدى 14- شرح تهذيب الاصول 15- فضائل ائمه و دلائل امامت ايشان 16- منهج الفصاحة در شرح نهج البلاغة بپارسى و غير اينها. الهى در سال نهصد و چهل يا پنجاه از هجرت (940 يا 950 ه قمرى) در اردبيل برحمت الهى پيوست.

(ص 154 ت)

الهى‌

شاعر، كتابى بنام خلاصة الاشعار دارد، در سال نهصد و چهل و پنج هجرت درگذشته است و اسم و شعر و ديگر مشخّصاتش بدست نيامد. نگارنده گويد: دور نيست كه اين الهى همان الهى حسين مزبور فوق باشد كه در قاموس الاعلام فقط بعنوان شاعريش شناخته و بديگر مزاياى او اطّلاع نداشته است و امثال اين موضوع در آن كتاب بسيار است. (ص 1027 ج 2 س)

الهى‌

شاعر همدانى، در قصبه اسدآباد نزديكى شهر همدان تولد يافته و مدتى بهندوستان رفت و در خدمت جهانگير و شاه جهان بود.

در سال هزار و پنجاه و هفت از هجرت (1057 ه ق) وفات يافت، ديوانى مرتب و كتابى بنام گنج الهى در تراجم احوال دارد، نام و مشخّصات ديگرى بدست نيامد. از او است:

(ص 1027 ج 2 س)

الهى شيخ عبد اللّه-

معروف بشيخ الهى، از كبار عرفا و مشايخ نقشبنديّه عهد سلطان محمد فاتح و در اصل، از اهل سماوه از ولايت خداوندگار بود. نخست بتحصيل علوم شرعيّه پرداخت، زمانى بايران سفر كرد و در حوزه درس مولانا على طوسى بود و عاقبت هوس ترك دنيا در دلش جاگير شد، كتابهاى خود را بفقيرى بذل كرد و بسمرقند و بخارا رفت، سپس عزيمت روم داده و در هرات صحبت ملّا جامى را درك نمود و در پايان امر باز بوطن خود برگشته و بارشاد عباد آغاز كرد تا در هشتصد و نود