بميرد و جان و روح خود را در راه اين مرام بذل كند و بديهى است كه طالب شهد و نوش از گزند و نيش نمى‌ترسد. افيونى، در سال هزار و صد و پنجاه و چهار از هجرت (1154 ه) در دمشق درگذشت. (ص 93 ج 3 سلك الدرر)

اقرن ميمون-

موصوف به اقرن، يكى از ائمّه پنج‌گانه علوم عربيّه ميباشد كه بعد از ابو الاسود دئلى بر ديگران تقدّم داشته و از شاگردان ابو الاسود مذكور متوفى در حدود هفتاد از هجرت بوده است. چهار تن ديگر عبارتند از:

عنبسة الفيل، عبد اللّه بن ابى اسحق حضرمى، ابو عمرو بن علا و عيسى بن عمر ثقفى كه اين پنج تن، در حلّ مشكلات عربيّه مرجع استفاده بوده‌اند. ابو عبيده گويد: نخستين واضع علم نحو، ابو الاسود بود و بعد از وى بترتيب عبارتند از: ميمون، عنبسه، حضرمى، پسر عيسى بن عمرو و مراد ابو عبيده از اين جمله آن است كه هريكى از اين چهار نفر نيز بعد از ابو الاسود بقواعد نحويّه افزوده‌اند و سال وفات اقرن بدست نيامد.

(ص 209 ج 19 جم)

اقصرى ابو الحجاج-

عارف زاهد و كلماتى در ارشاد دارد. از وى پرسيدند كه پير و مرشد تو كيست؟ گفت جعل، پس حاضرين، حمل بر مزاح كردند، گفت از راه حقيقت مى‌گويم زيرا شبى در زمستان بيدار بودم جعلى را ديدم كه بر سر مناره مى‌رود و باز مى‌لغزد، هفتصد مرتبه رو بپائين بلغزيد ولى از تصميم خود منصرف نشد و در حيرتم افزود، تا آنكه براى نماز صبح برخاستم و ديدم كه آن جعل در بالاى مناره نزديكى چراغ نشسته است. اين تصميم فتورناپذير جعل، دستور و سرمشق سيروسلوك من گرديد. اسم و زمان و ديگر مشخّصات اقصرى بدست نيامد.

(ص 43 ج 1 نى)

اقضى القضاة عبد الرحمن بن احمد-

بعنوان عضدى خواهد آمد.

اقضى القضاة ابو الحسن على بن محمد-

بعنوان ماوردى مذكور خواهد شد.

اقطع ابو يعقوب-

از اكابر عرفاى اواسط سده سوم هجرت ميباشد كه درميان اين طبقه مشهور و بزهد و بلندى درجه موصوف است.