گوناگون درددل خود را بروز داده‌اند و اشعار ابن سينا نيز كه در اين باب سروده در ضمن شرح حالش خواهد آمد. آن بهتر كه از اين مقوله بگذريم و الّا اين رشته سر دراز دارد.

نيز از اشعار ارجانى است:

و نيز از او است:

اين شعر آخرى داراى صنعت عكس از محسنات بديعيه بوده و از حرف آخر تا حرف اول نيز بهمين‌طور خوانده مى‌شود مثل اين شعر پارسى كه هرمصراع آن از حرف آخر تا حرف اول نيز بهمان‌طور خوانده ميشود:

آيه شريفه‌ كُلٌّ فِي فَلَكٍ* نيز اين‌طور بوده و اشباه و نظائر آن بسيار است. ارجانى در سال پانصد و چهل و چهارم هجرت (544 ه قمرى) در هشتاد و چهار سالگى در شهر تستر وفات و در همان بلده يا شهر عسكر مكرم مدفون است.

(ص 50 ج 1 كا و 4545 ج 6 س و 324 مط)

اردبيلى احمد بن محمد-

بعنوان مقدّس اردبيلى خواهد آمد.

اردبيلى محمد بن عبد الغنى-

بعنوان جمال الدين خواهد آمد.

اردستانى محمد بن ابراهيم-

مكنّى به ابو جعفر، از فضلاى ادبا و به ناحيه اردستان از اسپهان منسوب و در ذى قعده سال 415 ه قمرى درگذشت.

(ص 122 ج 17 جم)

اردستانى ملا محمد صادق-

بنابر آنچه از روضات و غيره نقل شده از عرفا و مرتاضين اسپهان بوده و بامر مجلسى ثانى از اسپهان تبعيد شد و در سال 1134 ه قمرى وفات يافت. قبرش در آخر پل خواجوى آن شهر ميباشد و بهمين جهت به آخوند پلى شهرت يافته است پس كم‌كم عوامش تحريف داده و آخوند پلوى گفتند و