عثمان را در كارش به دو جهت سرزنش مى كنند :

1 سوزاندن او مصحفها را سبك شمردن دين بود .

2 اين كار راه محافظت قرآن نبود و اگر اين كار ( بمنزله ) برج و بارو كشيدن به دور قرآن براى رخنه نكردن دشمن در آن بود . پيامبر خدا قرائتهاى گوناگون را جايز نمى فرمود . و بطور كامل در اين مورد سخن گفته شد . و با آنكه عثمان با اين كار مى خواست همه مردم را بر يك قرائت جمع كند , معذلك آنقدر قرائتها زياد شد كه متواتر آن به هفت تا رسيد .

شيوه نگارش قرآن

از شدت توجه و دقت مسلمين و كوشش آنان در صحت و درستى قرآن مبين , نوشتن قرآن , و نحوه نگارش آن به حروف 28 گانه الفبايى است كه نويسندگان وحى براى نخستين بار در عهد پيغمبر صلى الله عليه و آله نوشته بودند , اگر چه در برخى مواضع , آن شيوه مخالف آئين نگارش است , ولى به هيچكس اجازه داده نمى شود كه قرآن را بنويسد مگر بر طبق همان شيوه اى كه از گذشته به تواتر ضبط گرديده و اين سخت گيرى دو جهت دارد .

1 تا قرآن همانگونه كه بوده دست نخورده باقى بماند .

2 پيشگيرى و مواظبت از آنكه مبادا خطر تحريف در آن رخنه كند و لو از جهت شيوه نگارش .

بلكه مى گوئيم : دگرگون ساختن شيوه نگارش قرآن حرمتش آشكار است , زيرا نگارش قرآن از شعائر دين است , و حفظ شعائر