در اتقان نيز گويد : بغوى در كتاب( شرح السنة) گفته است : صحابه رضى الله عنهم قرآن را كه پروردگار بر پيغمبرش فرو فرستاده بود ميان دو جلد جمع كردند بدون اينكه چيزى از آن را زياد و كم نمايند , از ترس آنكه مبادا با از بين رفتن آنانكه به سينه سپرده بودند چيزى از آن كم شود , پس آن را به همان نحو كه از پيغمبر صلى الله عليه و آله شنيده بودند نوشتند بدون آنكه چيزى از آن را پس و پيش كنند .

يا از براى آن ترتيب جديدى اتخاذ نمايند كه از پيامبر گرامى نگرفته باشند , و رسول خدا صلى الله عليه و آله آنچه از قرآن بر او نازل مى شد به ترتيبى كه هم اكنون در مصحفها هست به اصحاب خود مى فهماند و به آنها ياد مى داد , با املاء و دستور جبرئيل كه به هنگام فرود آوردن هر آيه به آن حضرت مى گفت : اين آيه بعد از فلان آيه در فلان سوره نوشته شود .

پس ثابت شد كه تلاش صحابه بر اين مدار بود كه قرآن را يكجا جمع كنند نه اينكه آن را مرتب كنند .

چونكه قرآن در لوح محفوظ به همين گونه نوشته شده است .

قادر متعال آن را يكجا به آسمان دنيا نازل فرموده , آنگاه آن را بطور پراكنده در مواقع نياز فرو مى فرستاد , و ترتيب نزول غير از ترتيب خواندن آن است .

گويد : و ابن داود از طريق محمد بن سيرين از كثير بن افلح روايت نموده كه گفت : وقتى عثمان مى خواست مصحفها را بنويسد دوازده تن از قريش و انصار را جمع كرد , پس آنها فرستادند و جعبه جزوه هاى قرآن را كه در خانه عمر بود آوردند , و عثمان بر كارشان