عثمان خواست و او( و الذين يكنزون الذهب . . . ) از آيه 35 توبه را بردارد , ابى بن كعب گفت يا بايد و او را بجايش بنهيد و يا بايد شمشيرم را بر شانه ام بنهم . به تفسير در منثور سيوطى رجوع شود ( ج 3 ط مصر ص 232 ) فافهم .

اينك اقوال و آراء گروه بيشمارى از مشايخ را در آن باره پيش رويت قرار مى دهيم تا خود چه بينديشى .

ابن التين و غير او گفته اند [1] : چون ناسازگارى در وجوه قرائتها زياد شد تا به اندازه اى كه با وجود لهجه هاى فراوان قرآن را هر دسته اى با لهجه خود مى خواندند و اين كار آنان را بجائى كشانده بود كه به يكديگر نسبت خطا مى دادند , عثمان از خطرناك شدن كار ترسيد , لذا همه آن مصحفها را در يك مصحف استنساخ كرد , سوره ها را به همان ترتيب كه بود قرار داد , و از بقيه لهجه ها به لهجه قريش بسنده نمود و استدلال مى كرد كه : قرآن به لغت ايشان فرو فرستاده شده هر چند كه اجازه داده شده بود كه توسعه يابد و به لغت ديگران نيز خوانده شود . تا در آغاز كار دردسرى ايجاد نشود , عثمان ديد نياز به اين كار پايان پذيرفته پس به يك لغت اكتفا كرد .