مؤيد اين عقيده ما است حديثى كه ثقة الاسلام كلينى آن را در باب اختلاف الحديث از اصول كافى به سند خودش از سليم بن قيس هلالى در حديثى طولانى از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت در پاسخ او مفصلا مطالبى بيان نموده تا اينكه فرمود : ([ و بر پيغمبر خدا عليه السلام هيچ آيه قرآنى نازل نمى شد جز آنكه برايم مى خواند و بر من ديكته مى نمود , و من به خط خود مى نوشتم و تأويل و تفسير و ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه و خاص و عام آن را به من مى آموخت و از خدا خواست كه به من نيروى بخاطر سپردن آن را عطا كند , از آن زمان كه آن دعا را درباره من كرد هر آيه اى از كتاب خدا را كه به من مى آموخت , و هر عملى را كه به من ديكته نمود و من نوشتم فراموش نكردم , و آنچه را خدا به او آموخت از حلال و حرام و امر و نهى كه بوده يا خواهد بود , و هيچ كتابى كه بر پيغمبرى قبل از او نازل شده بود درباره طاعت و معصيت نماند الا آنكه به من ياد داد . و من حفظش كردم و يك حرف آن از خاطرم محونشد , آنگاه دست خود را بر سينه من نهاد و از پروردگار خواست كه قلبم را از علم و فهم و حكمت و نور پر كند .

من گفتم : اى رسول خدا پدر و مادرم فدايت , از آن هنگام كه آن درخواست را از خدا درباره من نمودى چيزى را از ياد نبردم , و آنچه را هم ننوشتم از دستم نرفته است , آيا پس از اين ترس فراموشى