ابن ابى الحديد معتزلى در ديباچه شرحش بر نهج البلاغه درباره فضائل على عليه السلام گفته است( : اما قرائت قرآن و اشتغال به آن و اهتمام على عليه السلام در اين باب مورد توجه همگان قرار گرفته است چنانكه همه بر اين عقيده اند كه آن حضرت قرآن را بر پيامبر خدا حفظ مى كرد و جز او ديگرى آن را حفظ نمى كرد پس او نخستين كسى است كه قرآن را جمع كرده و همه محدثين نقل كرده اند كه او چندى از بيعت ابو بكر سر باز زد شيعيان مى گويند تأخيرش بدان جهت بود كه به بيعت به ابو بكر مايل نبود , ولى اهل حديث اين را نمى گويند بلكه مى گويند مشغول به جمع آورى قرآن شده بود , پس اين دلالت دارد بر اينكه او نخستين فردى است كه قرآن را جمع كرده چون اگر در زندگانى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله جمع آورى شده بود ديگر نيازى نبود كه بعد از وفات پيغمبر , او به جمع آورى آن مشغول گردد .

هر گاه به كتبى كه در مورد قرآن نوشته شده مراجعه كنى خواهى يافت كه پيشوايان قراء همگى قرائتشان به او بر مى گردد , مانند ابو عمرو بن علاء , و عاصم بن ابى النجود و غير آنان چون قرائت آن دو باز مى گردد به ابى عبدالرحمان بن سلمى قارى , و ابو عبدالرحمان كه شاگرد او بود , و قرآن را از او فرا گرفته . پس اين فن از فنونى است كه سرانجامش به آن حضرت باز مى گردد مانند بسيارى از فضائل و فنون كه جلوتر گفتيم) . پايان گفته شارح نهج البلاغه .

تنظيم سوره ها به اجتهاد صحابه نبوده

مى گويم اخبارى وارد شده است چنانكه سيوطى در اتقان و