قطعا بسم الله . . . يك جزء و آيه اى از سوره ( 27 ) نمل هست بلكه در آن سوره دو آيه آن را تشكيل داده است , و در هر سوره اى ( بسم الله) . . . يك آيه بشمار مى رود و لذا اگر شخصى در نماز , چه فريضه باشد يا نافله , آن را نخواند نمازش باطل است . و واجب است در نمازهائى كه لازم است مرد حمد و سوره را بلند بخواند ( بسم الله) . . . نيز بلند خوانده بشود و در نمازهائى كه بايد حمد آهسته خوانده شود مستحب است ( بسم الله) . . . بلند خوانده شود , و عقيده اصحاب ما اماميه بر اين است , ولى ميان فقهاء مسلمين اختلاف است اگر چه بيشتر از آنان با اين نظريه موافقند بلكه آن عقيده بيشتر علماء گذشته است اگر نگوئيم همه .

اجماع

نويسنده تفسير المنار گويد : همه مسلمين بر اين عقيده اند كه بسم الله الرحمن الرحيم از قرآن است و يك جزء آيه از سوره نمل مى باشد و نسبت به جايگاه آن در بقيه سوره ها اختلاف دارند , گروهى معتقدند كه يك آيه از هر سوره مى باشد و اين نظريه دانشمندان پيشين از اهل مكه است چه فقهاء و چه قرائشان و ابن كثير و اهل كوفه و از ايشان است عاصم و كسائى از قراء , و بعضى صحابه و تابعين از اهل مدينه و شافعى در( الجديد) و پيروان او , و ثورى , و احمد در يكى از دو قولش و اماميه . و از محدثين ايشان از علماء تابعين كه اين قول از آنان روايت گرديده عبارتند از : سعيد بن جبير و عطا و زهرى و ابن