انزله من السّماء

مى‌فرمايد كه: مى‌بايد طاعت و بندگى تو از براى خداى تعالى، در صفا و عدم غشّ به اغراض مزيّفه مضيّعه، مثل صفاى آب باشد در وقت فرود آمدن از آسمان، پيش از رسيدن به زمين. چرا كه عمل مغشوش، مقبول درگاه احديّت نيست.

چنان كه حديث است كه: در روز قيامت، به مراثى خطاب مى‌كنند كه‌

«خذ اجر عملك من الّذى تعمل له».

، يعنى: بستان مزد عمل خود را از كسى كه عمل از براى او كردى در دنيا. و آيه وافى هدايه: فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ، فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً (كهف- 110)، نيز دلالت به اين دارد.

و طهّر قلبك بالتّقوى و اليقين، عند طهارة جوارحك بالماء

صفت سوم آب است كه طهارت باشد. يعنى: پاك گردان دل خود را از آلايش كدورات و اوساخ ذنوب و معاصى، و محلّى و مزيّن كن او را به تقوى و پرهيزگارى، و نيز پاك كن دل خود را از تيرگى ظلمت جهل و شكوك و شبهات، در هنگام پاك كردن اعضا و جوارح از كثافات به آب.

حاصل آنكه: در وقت تطهير اعضا از كثافات ظاهرى، غافل نبايد بود از كثافتهاى باطنى، چنان كه كثافات ظاهرى را از براى نظر خلايق پاكيزه مى‌كنى، باطنى را نيز از براى نظر الهى پاكيزه‌دار كه او اهمّ است.